2/27/2018

Οι τοξικοί άνθρωποι είναι άκρως επικίνδυνοι για την ψυχική υγεία των άλλων

Image result for toxic people
Με τον όρο »τοξικός», οι ψυχολόγοι περιγράφουμε τον επιβλαβή για την ψυχοσυναισθηματική και σωματική υγεία ενός ατόμου. Οι τοξικοί άνθρωποι έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στη συμπεριφορά τους τα οποία και χρησιμοποιούν εξοντώνοντας το »θύμα» τους.
Μπορεί να είναι οι γονείς, μπορεί να είναι κάποιος άλλος συγγενής, ίσως ένας φίλος ή ακόμη και ένας σύντροφος. Η τοξική ταυτότητα δεν έχει πρόσωπο. Τοξικός μπορεί να είναι οποιοσδήποτε και κατά συνέπεια είναι δυνατό να έχετε μία τοξική σχέση με έναν άνθρωπο που βρίσκεται πολύ κοντά σας ή είναι ένας »σημαντικός άλλος» στη ζωή σας. Για παράδειγμα, εάν έχετε έναν τοξικό φίλο, είναι δύσκολο να το διαχειριστείτε ή να τον απομονώσετε αλλά είναι πολύ δυσκολότερο όταν έχετε έναν τοξικό γονιό ή σύζυγο. Οι τοξικοί άνθρωποι είναι άκρως επικίνδυνοι για την ψυχική υγεία των άλλων, καθώς τον καταδυναστεύουν ψυχολογικά και συναισθηματικά και του προκαλούν έντονο στρες στον βωμό της επερχόμενης αντίδρασης του. Η αδιάκοπη κριτική τους, η απουσία αποδοχής τους, η σκληρή απαιτητικότητά τους, η έντονη ενασχόληση με το τι θέλουν και τι χρειάζονται ΜΟΝΟ εκείνοι , είναι από τα βασικότερα χαρακτηριστικά τους που σφυροκοπούν την ψυχοσυναισθηματική υγεία των ατόμων που τους περιτριγυρίζουν. Κατά κάποιο τρόπο, είναι τα άτομα που θεωρούν ότι μόνο εκείνα έχουν δικαιώματα και μπορούν να εξουσιάζουν τους άλλους μετατρέποντας τους σε μαριονέτες. Τα τοξικά άτομα κακοποιούν μέσω πληθώρας μέσων ψυχολογικής κακοποίησης, όπως λεκτική εξύβριση/κριτική – προσβολές – υποτιμητικά σχόλια, απομόνωση του θύματος, απειλές, εκφοβισμό, οικονομική κακοποίηση/ έλεγχος μέσω των χρημάτων κλπ. Το αποτέλεσμα είναι η ψυχολογική δηλητηρίαση του ατόμου που το περιβάλει. Φόβος, Άγχος, Θυμός, Θλίψη, Καταπίεση είναι από τα βασικότερα συναισθήματα που φωλιάζουν και καταπιέζονται σε έναν άνθρωπο που τον δηλητηριάζει ο ναρκισσισμός ενός τοξικού ατόμου. Είναι κουραστικοί και εξαντλητικοί, ενώ προκαλούν φόβο εξαιτίας της σκληρής αντίδρασης και συμπεριφοράς τους. Μέσω αυτού του φόβου καταφέρνουν να εξουσιάζουν και να χειρίζονται τα θύματά τους τα οποία προσπαθούν να αποφύγουν τις προστριβές και τις εντάσεις – οι οποίες φυσικά είναι αναπόφευκτες όπως και να φερθούν ο,τιδήποτε και να κάνουν- και έτσι παγιδεύονται στις τοξικές διαθέσεις, ενώ απομακρύνονται από αυτά που επιθυμούν να πράξουν, να ακολουθήσουν και να υπερασπιστούν. Με λίγα λόγια απομακρύνονται από τον εαυτό τους. Είναι γεγονός όμως πως οι τοξικοί άνθρωποι δεν ικανοποιούνται με τίποτα. Η βαθιά αίσθηση αναξιότητας του εαυτού τους μετατρέπεται σε σκληρή κριτική και προσβλητικά σχόλια προς τους άλλους. Οτιδήποτε και να λάβουν ποτέ δεν θα τους είναι αρκετό. Τα άτομα που τους πλαισιώνουν προσπαθούν με κάθε τρόπο να ανταποκριθούν στις προσδοκίες τους με αποτέλεσμα να αποδομούνται ψυχολογικά και να εξαντλούν τα ενεργειακά συναισθηματικά τους αποθέματα. Αναμφίβολα είναι πολύ δύσκολο, να υπάρχεις ή να έχεις υπάρξει με ένα τέτοιο πρόσωπο. Ιδιαίτερα όταν αυτό το πρόσωπο είναι και πολύ οικείο. Είναι αναγκαίο όμως, να βρεις το κουράγιο να αντιμετωπίσεις όλα όσα πέρασες ή περνάς και να διεκδικήσεις την ταυτότητά σου, την ύπαρξη σου, τα δικαιώματά σου…. τον εαυτό σου! Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σε ορίζει, να αποφασίζει για σένα, να σε μειώνει, να προσβάλει τις επιλογές και τα όνειρά σου…. Όλη αυτή η χειριστική συμπεριφορά αποσκοπεί στην εξάρτησή σου. Είναι πολύ σημαντικό για τον εαυτό σου να αποφασίσεις εάν θέλεις να είσαι εξαρτημένος ή ανεξάρτητος. Υπάρχει τρόπος να μάθετε πως να διαχειρίζεστε τέτοιου είδους σχέσεις. Ένας ψυχολόγος θα μπορούσε να σας βοηθήσει σε αυτό. Επιπλέον θα μπορούσατε να συμβουλευτείτε κάποιο συγκεκριμένο εγχειρίδιο Να θυμάστε ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους άλλους, παρά μόνο τον εαυτό μας!! 
Δήμητρα Μιχαλοπούλου, Ψυχολόγος

Η Ενεργειακή Δύναμη της Αγάπης


Υπάρχουν πολλά στοιχεία που μπορούν να ευεργετήσουν την ψυχή και την αύρα του ανθρώπου, όλα δοσμένα με σοφία και αρμονία τόσο εντός όσο και εκτός του. Για κάθε πληγή υπάρχει ένα βάλσαμο, για κάθε πόνο ένα γιατρικό, και κάθε θλίψη μία αχτίδα αισιοδοξίας. Τόσες δυνάμεις είναι έτοιμες να δώσουν απλόχερα την θεραπεία τους κάθε στιγμή που θα τους ζητηθεί, δείγμα ότι ο άνθρωπος ποτέ δεν υπήρξε μόνος αλλά αντίθετα υπάρχει κοντά του πρόνοια και φροντίδα, πρώτα από τον ίδιο του τον εαυτό και έπειτα από εξωτερικούς παράγοντες.
Και αν υπάρχουν όμως τόσες πηγές θετικότητας και βοήθειας, καμμία δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτή που φέρει μέσα της η Αγάπη. Αυτή η αιώνια δύναμη που κουβαλάει όλες τις ποιότητες μαζί της: την θετικότητα, την προστασία, την αισιοδοξία, την πίστη, την καλοσύνη. Είναι ένα αμάλγαμα ισχυρών δονήσεων, ικανών να φέρουν όχι μόνο θεραπεία αλλά και ολόκληρη ψυχική επαναφορά και αλλαγή αφού ο σπόρος της Αγάπης μπορεί να ριζώσει και να διώξει κάθε τι αρνητικό μέσα από τον άνθρωπο. Και αυτό γιατί προέρχεται μέσα από την αγνότητα της Ψυχής που κακό δεν γνωρίζει, παρά μόνο ξέρει την Αλήθεια του Σύμπαντος και την κλείνει μέσα της.
Και η μόνη αλήθεια είναι αυτή: η Αγάπη. Όλα δημιουργούνται από αγάπη, εμποτίζονται, εκπέμπουν και απορροφούν αγάπη. Ό,τι ξεφεύγει από αυτή την αλήθεια απλά ξεχνάει το μεγαλείο της, αποκόπτεται από την πηγή του και μαραζώνει. Για αυτό ένας άνθρωπος που στερείται αγάπης είναι σαν το φυτό που δεν ποτίζεται επαρκώς ώσπου να μαραζώσει.
Πώς όμως λειτουργεί η αγάπη πάνω στον άνθρωπο; Αν θα μπορούσε κάποιος να δει την επιρροή στην αύρα του ατόμου όταν την δέχεται από κάποιον άλλο , θα την περιέγραφε σαν ένα απαλό αέρινο κύμα που διαπερνά την αύρα και εισέρχεται βαθιά μέσα στην ψυχή. Εκείνες τις στιγμές θα παρατηρήσει κάποιος ότι κάθε ενεργειακό «μικρόβιο» όπως ο φόβος, η θλίψη, η στεναχώρια, είναι σαν να διαλύονται κάτω από την δύναμη της υπέροχης αυτής ενέργειας που εισχωρεί στο αυρικό πεδίο του ατόμου.
Η αγάπη δηλαδή δρα σαν μία δονητική «σκούπα», όπου καθαρίζει στο πέρασμα της τις σκιές που υπάρχουν μέσα στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπου, πριν καταφέρουν να ριζώσουν μέσα του. Για αυτό και όταν κάποιος γίνεται δέκτης ουσιαστικής και αληθινής αγάπης, τότε αρχίζει και γίνεται πιο αισιόδοξος, πιο θετικός και έχει περισσότερη εμπιστοσύνη και πίστη στον εαυτό του. Καθώς ελαττώνονται οι αρνητικές δονήσεις και τα συναισθηματικά εμπόδια, ο άνθρωπος έρχεται πάλι σε επαφή με τις ικανότητες που διαθέτει μέσα του, για αυτό και η αληθινή αγάπη είναι το καλύτερο φάρμακο για κάθε άνθρωπο που νιώθει να υποφέρει ψυχολογικά.
Το σημαντικό είναι η αγάπη να έχει πρώτα ξεδιπλωθεί από την ίδια την ψυχή, να έχει ενωθεί ο άνθρωπος μαζί της μέσα στην δική του ύπαρξη για να μπορέσει να την μοιραστεί και με άλλο κόσμο. Χρειάζεται να γίνει το άτομο ένα με το φως που κουβαλά μέσα του προκειμένου να βιώσει την ουσία της αγάπης, γιατί ο ίδιος δημιουργήθηκε από αυτήν όπως κάθε τι στο Σύμπαν.
Άρα ο άνθρωπος είναι αγάπη, και αυτή η ποιότητα δεν βρίσκεται κάπου εκτός του, σε κανέναν άλλο άνθρωπο ώστε να πάρει από αυτόν. Όταν κάποιος έχει γίνει ένα με την αγάπη μέσα του μετά απλά την εκπέμπει με καθαρότητα, με δύναμη τέτοια ώστε και άλλοι άνθρωποι να ακουμπήσουν το φως της.
Τότε υπάρχει μόνο ανταλλαγή, μόνο αλληλομοίρασμα και όχι απλά μοίρασμα ή ψυχικό άδειασμα. Μόνο έτσι πολλαπλασιάζεται η αγάπη, μόνο έτσι αναπτύσσεται και δυναμώνει- όταν ευθυγραμμιστεί κάποιος με αυτήν και με αφθονία την διοχετεύσει σε ό,τι κάνει γύρω του, σε όποιον άνθρωπο μπορεί να αγγίξει. Για αυτό και θεραπεύει κάθε σκοτάδι…Γιατί μόνο φως μπορεί να εκπέμψει, μόνο περισσότερη αγάπη…
Η Γιονίντα Ντρίζα είναι Ενεργειακή Θεραπεύτρια με πολυετή εμπειρία και συγγραφέας του βιβλίου “Η Εξέλιξη της Αύρας”, σχετικά με την εξέλιξη του ανθρώπινου ενεργειακού πεδίου. 

2/26/2018

The History of Mainstream Medicine: Why I Left The System

Image result for MEDICINE
Do You See What I see? The Current State of Today’s Medicine:
By now, it’s hard to deny that the medical field is leaning towards more organic and holistic variations in its treatment protocols to appease demand. The people are asking for more natural answers and less pharmaceutical drugs. This is promise to me, a physician who trained in this very sick system. Besides working 30+ hour shifts, living on processed junk fed to us as snacks in the hospital, and being ridiculed by unhappy attending doctors, we were taught the answer to every ailment is a drug. We paid hundreds of thousands of dollars for half truths. For example, rather than teach us about foods or herbs that contain antioxidants, we were taught multivitamins were the answer.
Every “correct” answer on our exams was something alluding to a pharmaceutical. The FDA doesn’t even regulate minerals, herbs and vitamins. Healthcare is a business that profits more from patented medicines peddled to the public rather than the original plant, vegetable, or animal source that earth provided them in. It’s very difficult to have faith in a system that’s involved with companies who hike Epi pen prices up in the hundreds to accentuate their own salary or dumping toxic waste into rivers that is considered hazardous waste. (These are just two examples of sins committed by Merck and Mylan pharma).
And don’t get me wrong. The drugs often work-and work quickly-but the consequences are often not worth the remedy. The body is screaming out in pain and rather than get to the root cause of the issue, we put a band aid on a gaping wound. The issue is still present, it has now just been silenced. For cholesterol, for example, we don’t have a Lipitor or Crestor deficiency, we have a diet and nutrient problem. Genetics is only responsible for 15-25% of chronic diseases! There is no profit in health. There is no profit in death. There is, however, profit in chronic illness. Keep in mind that the pharmaceutical business is now the second highest ranking manufacturing company behind the guns/weapons industry. There’s a reason for that.
Western medicine doctors are trained exquisitely on the body and it’s physiologic processes. They are so brilliantly educated, but often the whole is lost in all the scientific details. Many of us were and are still so blinded by the system that profits from teaching us to do their bidding. Western medicine does have its place, but usually this is required for people who are so chronically ill that their condition is terminal, or any physical injury requiring surgery.
Let me explain the history of medicine and this little known information may sway your opinion of the integrity of the current system in place.
Beginning in the 1900s, the Rockefeller family, heavily funding the petrochemical companies like Standard Oil, set their sights on the billions that could be made on the medical establishments and hospitals. Rockefeller wanted in on this lucrative medical market so he teamed up with a propagandist to visit each medical school in the country at that time. This man’s name was Abraham Flexner. In fact, Abraham Flexner Way is the name of the street where are the hospitals are located in Louisville, Kentucky, where I trained.
Flexner’s job was to generate the famous Flexner Report in 1910. It had to be a brilliant work of propaganda because the ultimate goal was to quiet all competition, which at the time, included many more allopathic and holistic practices.
Per Flexner: “…The curse of medical education is the excessive number of schools. The situation can improve only as weaker and superfluous schools are extinguished.” (Abraham Flexner 1910).
Together with Rockefeller, they created the International Education Board who helped to “reeducate” schools and hospitals worldwide. The Rockefeller family sponsored research and donated sums to universities and medical schools which had drug based research and continued to teach it in their curriculums. They further extended this policy to foreign universities and medical schools where research was drug based through their “International Education Board”. Many schools were closed down as didn’t fit their agenda, likely taking natural curriculum down with them. This system allowed dismissal of research that was not based on their chosen pharmaceutical drugs. The pharmaceutical companies are the ones funding the studies in the major medical journals that are then passed out to doctors in training. This conflict of interest alone caused many holistic practices to fall by the wayside due to lack of funding.
Public outcry due to Rockefeller’s hidden hand, successfully influenced Congress to declare the American Medical Association (AMA) as the only body allowed to grant medical licenses in the United States.
In 1939 a “Drug Trust” alliance was formed by the Rockefellers and the German chemical company I.G. Farben, better known today as Bayer, BASF, AGFA, and Sanofi. The Rockefeller family, through Chase Bank and the Standard Oil Company, together with J P Morgan through the Morgan Bank, were major financial supporters of Nazi Germany’s Third Reich. In fact Standard Oil was the largest shareholder in IG Farben and IG Farben was, next to the Rockefeller family, the largest shareholder in Standard Oil. IG Farben was the single largest donor to Adolph Hitler’s election campaign in Germany. PS. Bayer also wrote my Harrison’s Internal Medicine board review book, complete with a plug for their drug, Ciprofloxacin stamped on the inside of the front page.
Btw, the Rockefellers & JP Morgan Chase own half the pharmaceutical companies in the world. It is the largest drug manufacturing pair in the world. In fact, the same board of directors and shareholders of Pfizer pharmaceuticals, are the same board members for Exxon Mobil (a direct descendant of standard oil owned by JP Morgan.). The board director over at Merck pharma also sit on JP Morgan Chase’s board and in the past, simultaneously were board members at the New York Stock Exchange. Moreover, today’s pharmaceuticals are made using Morgan’s petrochemicals. It is a big intertwined mess of conflicts of interest, greed and blurred ethical lines.
The Rockefeller Foundation then strategically placed it’s own chosen appointees in federal health positions and then started it’s campaign to “reeducate” the public. By the way, Rockefeller also purchased encyclopedia brittanica and the Rockefeller syndicate owned the encyclopedias. Then went door to door and sold it to you! Their think tank also started JAMA, which took millions each year in advertising fees from tobacco and pharmaceutical companies in the 20th century. In fact, the American Academy of Pediatrics just broke ties with Monsanto in 2015 after being asked to explain by online bloggers.
“The medical monopoly or medical trust, euphemistically called the American Medical Association, is not merely the meanest monopoly ever organized, but the most arrogant, dangerous and despotic organisation which ever managed a free people in this or any other age. Any and all methods of healing the sick by means of safe, simple and natural remedies are sure to be assailed and denounced by the arrogant leaders of the AMA doctors’ trust as fakes, frauds and humbugs.
Every practitioner of the healing art who does not ally himself with the medical trust is denounced as a ‘dangerous quack’ and impostor by the predatory trust doctors. Every sanitarian who attempts to restore the sick to a state of health by natural means without resort to the knife or poisonous drugs, disease imparting serums, deadly toxins or vaccines, is at once pounced upon by these medical tyrants and fanatics, bitterly denounced, vilified and persecuted to the fullest extent.”-JW Hodge, MD-Niagara Falls
Joseph Lisa, in his book, The Assault on Medical Freedom, he writes of working his way into the interior of the AMA documentation. He speaks of evidence of organized propaganda used to discredit alternative sources in lieu of profit. The AMA was actually found guilty of conspiracy against the chiropractic industry in the 1970s. In 1976 specifically, five chiropractors filed an anti-trust suite against the AMA and several other heath care agencies and societies in Federal District Court (known as the Wilkes Case).
Funded by the established , a single medical monopoly was set into play using the insurance industry, the U.S. Dept of Justice, the Federal Trade Commission, the IRS, the USPS and other federal agencies. The Carnegie Foundation, using Abraham Flexner, solidified the medical monopoly and re education of the laypeople in greed’s own best interest. Now we have a system based on sick diagnoses and payment once sickness has set in. There is no preventative care or education for the masses on healing.
Today, doctors are still regulated. With the advent of computerized health records, we are required to click boxes to meet core measures, without having to critically think or brainstorm. We are spied on and the hospitals are threatened with less funding or “probation” if they don’t meet guidelines which include prescribing pharmaceutical drugs.
I got into trouble multiple times before leaving the system. I was often set down at Kaiser Permanente and told that I couldn’t tell patients they might have parasites if there IgE levels were high. I couldn’t complain about the processed sick food in the cafeteria. I wasn’t allowed to complain in the charts about patients being on an acid reducer for 6 years when the recommended timeframe was 6 weeks. And why not? I was a liability to the suits who work behind the scenes in a corrupted system that is making profit from sickness.
If you are an ill patient, please seek out eastern, western and holistic practices. Seek out doctors who don’t react when when don’t follow the system’s guidelines. Look for an open minded physician without a chip on his or her shoulder. Begin to read on your own about holistic health. Learn about healthy eating habits and ways to detox your body.
If you need help, be sure to ask for a skype consult from me. Remember, when given the right tools, you are your own best
Dr Jess

2/25/2018

Είναι ευλογία να μπορείς να εκτιμάς όσα έχεις.

Image result for blessing

Τους ανθρώπους που σε περιβάλλουν, την υγεία, το σπίτι σου, όλα αυτά που αγαπάς, όλα όσα σε πεισμώνουν κι όλα αυτά που συμβάλλουν για να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Είναι ευλογία να μπορείς να εκτιμάς τους ανθρώπους της ζωής σου. Αυτούς που σε νοιάζονται πραγματικά. Που στέκονται δίπλα σου στα δύσκολα όταν ο κόσμος σου δείχνει να καταρρέει. Που μιλούν όταν δεν βρίσκεσαι παρών με τα καλύτερα για σένα. Που σε γνωρίζουν αλλά δεν το βάζουν στα πόδια. Σε γουστάρουν έτσι όπως είσαι και χαίρονται το ίδιο που κι εσύ, υπάρχεις στη δική τους ζωή. Είναι ευλογία να μπορείς να ξεχωρίζεις τους αληθινούς φίλους, αυτούς που μπορεί να μην είναι αίμα σου αλλά στέκονται κοντά σου σαν οικογένεια. Είναι μεγάλη τύχη να έχεις τη δύναμη να βγάζεις από τη ζωή σου αυτούς που σε επηρεάζουν αρνητικά, που ζηλεύουν, που δεν έχουν όμορφο χαρακτήρα. Είναι ευλογία να μπορείς να ασχολείσαι με τη δουλειά που αγαπάς. Να είναι το πάθος σου. Είναι ευλογία να έχεις καινούριους λόγους να ξυπνάς κάθε μέρα. Και να μπορείς να εκτιμάς τα απλά, καθημερινά. Αυτά που κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη, πιο όμορφη. Είναι ευλογία να μπορείς να δίνεις. Για αυτό μην τσιγκουνεύεσαι ούτε τις καλημέρες. Μπορεί χωρίς να το αντιληφθείς, να φτιάξεις τη μέρα κάποιου ανθρώπου. Κι αν όλα αυτά σου ακούγονται κάπως ρομαντικά, αυτό χρειαζόμαστε. Το ρομαντισμό για να γίνεται η κάθε μέρα μας καλύτερη. Είναι ευλογία να βρίσκεσαι σε ένα μέρος και να μην ταξιδεύει το μυαλό σου κάπου αλλού. Μεγάλη ηρεμία να μπορείς να τιθασεύσεις τα θέλω σου και να τα φέρνεις στα δικά σου μέτρα. Είναι ευλογία να φτιάχνεις τη ζωή με τους δικούς σου κανόνες. Και όλοι οι δικοί σου άνθρωποι να χωράνε εκεί. Είναι ευλογία να έχεις αληθινούς φίλους, να ζεις αληθινές στιγμές. Μην ξεχνάς ποτέ ποιος είσαι, τι θέλεις. Μην ξεχνάς ποτέ πόσο όμορφη είναι η απλότητα των πραγμάτων. Μάθε να βλέπεις το τώρα, μάθε να συγχωρείς τους ανθρώπους που σε πλήγωσαν. Μάθε να ημερεύεις το μέσα σου και να γεμίζεις τη ζωή σου με αυτά που αγαπάς και σε κάνουν καλύτερο.
Της Μαρίνας Αβραάμ.




2/24/2018

Δεν φοβόμαστε το άγνωστο: Φοβόμαστε αυτό που προβάλλουμε στο μέλλον!

Image result for FUTURE FEAR
Το ακούτε συνεχώς, ξανά και ξανά: ο άνθρωπος φοβάται το άγνωστο. Ξέρετε κάτι όμως; Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Αν πραγματικά το φοβόμασταν, τότε τα μωρά θα φοβούνταν τα πάντα, αλλά φυσικά αυτό δεν συμβαίνει. Αυτό που φοβόμαστε πραγματικά είναι εκείνο που προβάλλουμε στο άγνωστο με βάση τις προηγούμενες εμπειρίες μας.
Όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το άγνωστο, το μυαλό μας αρχίζει να προβάλλει σε αυτό τους φόβους που ήδη έχουμε αποκτήσει στην προσπάθεια να προβλέψουμε τι κρύβει και στη συνέχεια προσπαθεί να καταλάβει πώς να αποφύγει αυτούς τους φόβους. Στην πραγματικότητα φοβόμαστε αυτή την προβολή. Για παράδειγμα, αν αφήσουμε μια δουλειά που κάναμε 10 χρόνια με σκοπό να ξεκινήσουμε κάτι ριζικά καινούριο και διαφορετικό στη ζωή μας, παίρνουμε ένα ρίσκο με άγνωστα αποτελέσματα. Δεν φοβόμαστε το άγνωστο αυτό καθαυτό, αλλά μια πιθανή αποτυχία καθώς και την απώλεια της κοινωνικής καταξίωσης που θα αποκτούσαμε από το εγχείρημά μας. Κι αυτό συμβαίνει επειδή έχουμε ήδη βιώσει το συναίσθημα της αποτυχίας και θέλουμε να το αποφύγουμε πάση θυσία.
Φοβόμαστε τις πιθανές ανεπιθύμητες επιπτώσεις που προβλέπουμε ότι μπορεί να μας φέρει το άγνωστο. Αν μαθαίναμε να μην προβάλουμε τους φόβους μας σε αυτό, θα έπαυε πλέον να φαίνεται τόσο τρομακτικό.
Φυσικά, είναι πολύ σωστό και θεμιτό να προνοούμε για το μέλλον και να προετοιμαστούμε για κάθε ενδεχόμενο. Γνωρίζοντας όμως ότι η σκέψη και η στάση ζωής  δημιουργεί την πραγματικότητα μας, εάν προβάλλουμε μόνο τους φόβους μας στο μέλλον, τότε το πιο πιθανό είναι ότι θα τους υλοποιήσουμε. Αντί να προβάλλετε λοιπόν μόνο τις αποτυχίες στο μέλλον σας, προβάλλετε επίσης και τις επιτυχίες σας και τους λόγους που σας κάνουν να αισθάνεστε σήμερα ευγνωμοσύνη. Αξιώστε το μέλλον που θέλετε και σας αξίζει και όχι αυτό που φοβάστε!
Εάν συνειδητοποιούσαμε πραγματικά τη δημιουργική δύναμη του νου μας, θα κατανοούσαμε γιατί η θετική σκέψη είναι ο δρόμος για την ευτυχία.

2/23/2018

Τι θα πει ευτυχία; Να ζεις όλες τις δυστυχίες. Τι θα πει φως; Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια


ΔΥΟ ΦΩΝΕΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΠΑΛΕΥΟΥΝ. O νους: «Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο;». Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας ν’ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου. Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ας την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: «Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν’ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!»
ΔΕ ΖΥΓΙΑΖΩ, ΔΕ ΜΕΤΡΩ, ΔΕ ΒΟΛΕΥΟΜΑΙ! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι. Ρωτώ, ξαναρωτώ χτυπώντας το χάος: Ποιος μας φυτεύει στη γης ετούτη χωρίς να μας ζητήσει την άδεια; Ποιος μας ξεριζώνει από τη γης ετούτη χωρίς να μας ζητήσει την άδεια;
ΝΑΙ, ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ, δεν είναι ο άνθρωπος. Έζησε χωρίς αυτά, θα ζήσει χωρίς αυτά. Είναι σπίθες εφήμερες της βίαιης περιστροφής της.
ΑΣ ΕΝΩΘΟΥΜΕ, ΑΣ ΠΙΑΣΤΟΥΜΕ ΣΦΙΧΤΑ, ΑΣ ΣΜΙΞΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ, ΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ, όσο βαστάει ακόμα η θερμοκρασία τούτη της Γης, όσο δεν έρχουνται σεισμοί, κατακλυσμοί, πάγοι, κομήτες να μας εξαφανίσουν, ας δημιουργήσουμε έναν εγκέφαλο και μιαν καρδιά στη Γης, ας δώσουμε ένα νόημα ανθρώπινο στον υπερανθρώπινον αγώνα!
Ν’ ΑΓΑΠΑΣ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω. Ν’ αγαπάς τον καθένα ανάλογα με τη συνεισφορά του στον αγώνα. Μη ζητάς φίλους. Να ζητάς συντρόφους!
ΝΑ ‘ΣΑΙ ΑΝΗΣΥΧΟΣ, ΑΦΧΑΡΙΣΤΗΤΟΣ, ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΣ ΠΑΝΤΑ. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ευχαρίστηση.
ΠΟΥ ΠΑΜΕ; ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ; Προς τι όλη τούτη η μάχη; Σώπα! Οι πολεμιστές ποτέ δε ρωτούνε!
ΣΚΥΒΩ ΚΙ ΑΦΟΥΓΚΡΑΖΟΜΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΟΥΤΗ ΚΡΑΥΓΗ ΣΤΑ ΣΩΘΙΚΑ ΜΟΥ. Αρχίζω και μαντεύω το πρόσωπο του Αρχηγού, ξεκαθαρίζω τη φωνή του, δέχουμαι με χαρά και με τρόμο τις σκληρές εντολές του.
Η ΚΡΑΥΓΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ. Δε μιλάς εσύ, μιλούν αρίφνητοι πρόγονοι με το στόμα σου.
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ. ΑΟΡΑΤΑ ΜΥΡΙΑΔΕΣ ΧΕΡΙΑ ΚΡΑΤΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ και τα σαλεύουν. Όταν θυμώνεις, ένας προπάππος αφρίζει στο στόμα σου• όταν αγαπάς, ένας πρόγονος σπηλιώτης μουγκαλιέται• όταν κοιμάσαι, ανοίγουν οι τάφοι μέσα στη μνήμη και γιομώνει βουρκόλακες η κεφαλή σου.
ΜΑ ΕΣΥ ΝΑ ΞΕΔΙΑΛΕΓΕΙΣ. Ποιος πρόγονος να γκρεμιστεί πίσω στα τάρταρα του αίματού σου και ποιος ν’ ανηφορίσει πάλι στο φως και στο χώμα. Κάθε σου πράξη αντιχτυπάει σε χιλιάδες μοίρες. Όπως περπατάς, ανοίγεις, δημιουργός την κοίτη όπου θα μπει και θα οδέψει ο ποταμός των απόγονων.
ΌΤΑΝ ΦΟΒΑΣΑΙ, Ο ΦΟΒΟΣ ΔΙΑΚΛΑΔΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΕΣ ΓΕΝΕΕΣ  και εξευτελίζεις αναρίθμητες ψυχές μπροστά και πίσω σου.Όταν υψώνεσαι σε μια γενναία πράξη, η ράτσα σου αλάκερη υψώνεται και αντρειεύει.
ΚΟΙΤΑΞΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΛΥΠΗΣΟΥ ΤΟΥΣ. Κοίταξε τον εαυτό σου ανάμεσα στους ανθρώπους, λυπήσου τον. Μέσα στο θαμπό σούρουπο της ζωής αγγίζουμε ο ένας τον άλλον, ψαχνόμαστε, ρωτούμε, αφουκραζόμαστε, φωνάζουμε βοήθεια!
ΤΡΕΧΟΥΜΕ. ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΩΣ ΤΡΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ μα δεν μπορούμε να σταματήσουμε. Τρέχουμε. Μια λαμπάδα κρατούμε και τρέχουμε. Το πρόσωπό μας, μια στιγμή, φωτίζεται. Μα βιαστικά παραδίνουμε τη λαμπάδα στο γιο μας κι ευτύς σβήνουμε, κατεβαίνουμε στον Άδη.
Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΜΙΓΕΙ Ο,ΤΙ Ο ΝΟΥΣ ΧΩΡΙΖΕΙ, ξεπερνάει την παλαίστρα της ανάγκης και μετουσιώνει το πάλεμα σε αγάπη.
ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΕΥΤΥΧΙΑ; Να ζεις όλες τις δυστυχίες. Τι θα πει φως; Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια.
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη, Ασκητική, εκδόσεις Καζαντζάκη.

2/22/2018

Ο φόβος είναι υποβαθμισμένη αγάπη, η αγάπη είναι εξυψωμένος φόβος

Image result for love fear
Απόσπασμα από το βιβλίο «Η Σχολή των Θεών» Εκδόσεις Ελφίλ
«Ο φόβος είναι ένα ναρκωτικό που κυλούσε ανέκαθεν στις φλέβες της ύπαρξης σου, κι εξακολουθεί. Λεν είναι φόβος για κάτι. Είναι φόβος, και τίποτα παραπάνω – ισχυρίστηκε – Τώρα πια είσαι εθισμένος.
Οι συνθήκες που συναντάει ένας άνθρωπος στον κόσμο των γεγονότων, είναι χρήσιμες γιατί αποκαλύπτουν αυτό από το οποίο προσπάθησε να ξεφύγει, να μη δει μέσα του. Το κακό, το τυχαίο, για όποιον δεν ανήκει σε μια Σχολή, είναι αναποδιές. Για όποιον ανήκει σε μια Σχολή, είναι εργαλεία δουλειάς για να αποκτήσει ξανά τη χαμένη ακεραιότητα, και να καταλάβει. Ταυτόχρονα, είναι συμπτώματα, ήχοι συναγερμού της πραγματικής του κατάστασης.
Αντιθέτως με όσα πιστεύει ο άνθρωπος, πρώτα έρχεται ο φόβος και έπειτα επιλέγουμε από τι να φοβηθούμε».
Αμφιβολίες, φόβοι και πόνος καθορίζουν από νωρίς τα όρια των δυνατοτήτων στη ζωή ενός καθημερινού ανθρώπου· ένας υπνωτικός χώρος, ψεύτικος, όπου νιώθει σιγουριά σαν να βρίσκεται μέσα σε ένα οχυρό, μισό καταφύγιο, μισό φυλακή.
«Η εγκατάλειψη του φόβου είναι το πρώτο βήμα προς την ακεραιότητα, προς την ενότητα του Είναι – συμπλήρωσε ο Dreamer – πάνω στο φόβο δεν χτίζεται τίποτα, ούτε μπορείς να προσθέσεις ευφυΐα. Η έλλειψη φόβου είναι ο πρωταρχικός νόμος του πολεμιστή. Ο φόβος σε κάνει να εξαρτάσαι από μια δουλειά, και σε σπρώχνει να βρεις κρησφύγετο στην αρρώστια, όπως ήδη έκανες κι εσύ στο παρελθόν».
Ο Dreamer, με προτρεπτική φωνή με διέταξε: «Κάνε το φόβο ευκαιρία!… Ο άνθρωπος έχει μόνο δυο αισθήματα: το φόβο και την αγάπη. Δεν είναι αντίθετα μεταξύ τους… Είναι η ίδια η αλήθεια σε διαφορετικά επίπεδα του Είναι… Ο φόβος είναι υποβαθμισμένη αγάπη, η αγάπη είναι εξυψωμένος φόβος».
Μου έδωσε το χρόνο να σημειώσω αυτές τις τελευταίες φράσεις, και πριν συνεχίσει σιγουρεύτηκε ότι τις είχα καταγράψει πιστά.
«Ο φόβος είναι εσωτερικός θάνατος. Ήρωας είναι ένας άνθρωπος χωρίς φόβο, χωρίς εσωτερικούς θανάτους. Όποιος δεν έχει το θάνατο μέσα του δεν θα τον συναντήσει έξω.
Ήρωας είναι μια βαθμίδα της ανθρώπινης σκάλας που δεν κερδίζεται στον αχό της μάχης, αλλά στη μοναξιά, νικώντας τον εαυτό μας. Η μάχη χρειάζεται μόνο για να καταστεί ορατό εκείνο που ο ήρωας έχει ήδη κατακτήσει στο αόρατο. Το αήττητο, το απρόσβλητο είναι απλά η επαλήθευση για κάτι που υπάρχει ήδη στο Είναι του, η τεκμηρίωση της νίκης του ενάντια στο θάνατο.

2/21/2018

Μην κρίνεις ένα δέντρο ή έναν άνθρωπο από μια περίοδο της ζωής του

Image result for 4 seasons
Πολλές φορές, αν όχι πάντα, κρίνουμε έναν άνθρωπο, παρατηρώντας τον σε μια περίοδο της ζωής του. Κι αυτό αποτελεί πάντα ένα πολύ μεγάλο λάθος. Έχουμε δει ανθρώπους που όταν ζούσαν μια εύκολη ζωή ήταν καλοί, συμπονετικοί, γενναιόδωροι. Όταν όμως τα πράγματα δυσκόλεψαν γι αυτούς, τότε έγιναν άκαρδοι, επιθετικοί και ανελέητοι με τους άλλους. Το ίδιο ισχύει όμως και αντίστροφα. Σπουδαίες προσωπικότητες αναδύθηκαν όταν αντιμετώπισαν μεγάλες δυσκολίες στη ζωή τους. Ο άνθρωπος είναι ένα πολύπλευρο ον και μέσα του συγκατοικεί το σκοτάδι με το φως. Ο Άνθρωπος είναι Όλα. Γι αυτό, η συμβουλή «Μην κρίνεις» παραμένει η καλύτερη συμβουλή. Ο Wayne Dyer εξάλλου είχε πει » Όταν κρίνεις τους άλλους, δεν τους χαρακτηρίζεις, χαρακτηρίζεις τον εαυτό σου»
Το λαϊκό παραμύθι «Οι τέσσερις εποχές», το οποίο διαβάσαμε πρόσφατα στο eglimatologia.gr, αφηγείται την ιστορία ενός ανθρώπου που είχε τέσσερις γιους και ήθελε να τους μάθει να μην κρίνουν τα πράγματα επιπόλαια. Με αυτόν τον σκοπό, και έναν έναν, τους έστειλε να επισκεφτούν μια αχλαδιά που βρισκόταν σε μεγάλη απόσταση.
Ο πρώτος γιος έφυγε τον χειμώνα, ο δεύτερος την άνοιξη, ο τρίτος το καλοκαίρι και ο μικρότερος γιος το φθινόπωρο. Όταν επέστρεψε ο τελευταίος από τους γιους του, ο άντρας τους κάλεσε όλους μαζί και τους ζήτησε να περιγράψουν τι είχαν δει.
Ο πρώτος γιος ανέφερε ότι το δέντρο ήταν φρικτό, γερμένο και στραβό. Ο δεύτερος είπε πως όχι, ήταν πηγμένο στα πράσινα μπουμπούκια και γεμάτο υποσχέσεις. Ο τρίτος γιος δε συμφώνησε και δήλωσε ότι ήταν φορτωμένο λουλούδια, ότι είχε ένα πολύ γλυκό άρωμα και ότι φαινόταν πολύ όμορφο, πράγματι, ήταν κατά τη γνώμη του ότι πιο χαριτωμένο είχε δει ποτέ. Ο τελευταίος από τους γιους διαφοροποιήθηκε από τους προηγούμενους και διαβεβαίωσε ότι η αχλαδιά ήταν ώριμη και μαραινόταν από τόσον καρπό, γεμάτη ζωή και ικανοποίηση.
Τότε ο άντρας εξήγησε στους γιους του ότι όλοι είχαν δίκιο, γιατί είχαν δει μόνο μια φάση της ζωής του δέντρου ο καθένας. Είπε και στους τέσσερις ότι δεν πρέπει να κρίνουν ένα δέντρο ή έναν άνθρωπο μόνο βλεποντάς τον σε κάποια περίοδο της ζωής του, και ότι η ουσία αυτού που ήταν, δηλαδή η ευχαρίστηση, η αγαλλίαση και η αγάπη που έρχεται με τη ζωή, μπορεί να μετρηθεί μόνο στο τέλος, όταν όλες οι εποχές έχουν ήδη περάσει.

2/20/2018

Κάθε άτομο που συναντάς είναι ένας καθρέφτης για να δεις την αντανάκλαση της ψυχής σου

Image result for mirror image
Όταν συναντάτε κάποιον που σας προκαλεί συναισθηματικά με την συμπεριφορά και τα λόγια του- κάποιος που οι πράξεις του σας προκαλούν αισθήματα θυμού, λύπης, αποθάρρυνσης ή απόρριψης- σας δίνεται η ευκαιρία να κοιτάξετε στον καθρέφτη της ψυχής σας.

Λέγεται πως όλοι έχουμε έναν σωσία κάπου στον κόσμο- κάποιον που μας μοιάζει, έχει παρόμοια χόμπι και θα τον μπέρδευαν για δίδυμο μας. Κάποιοι άνθρωποι είχαν το προνόμιο να συναντήσουν τον σωσία τους αλλά οι περισσότεροι από εμάς δεν το έχουμε και επομένως πρέπει να συμβιβαστούμε με την χρήση καθρεφτών για να δούμε την αντανάκλαση μας. Υπάρχουν περισσότεροι τρόποι από γυάλινους καθρέφτες και σωσίες για να δούμε την αντανάκλαση μας και να μάθουμε ποιοι και τι είμαστε. Όλη η ζωή- κάθε άνθρωπος που συναντάτε και κάθε κατάσταση στην οποία μπλέκεστε- είναι ένας καθρέφτης για να δείτε την αντανάκλαση της ψυχής σας. Η αντανάκλαση της συναισθηματικής σας ζωής, αυτό που ή ψυχή λαχτάρα, τα βαθύτερα πιστεύω σας και τα πρότυπα ύπαρξης, οι συνειδητές και ασυνείδητες σκέψεις- όλα αυτά αντανακλώνται μέσω των ανθρώπων που έρχονται στην ζωή σας και μέσω των έμπειρων που έχετε. Και όπως έχουμε ξαναπεί: μερικές φορές είναι οι πιο δύσκολες σχέσεις και εμπειρίες που μας κάνουν να ωριμάσουμε. Όταν συναντάτε κάποιον που σας δυσκολεύει συναισθηματικά με την συμπεριφορά και τα λόγια του- κάποιον που οι πράξεις του σας προκαλούν αισθήματα θυμού, λύπης, αποθάρρυνσης ή απόρριψης- σας δίνεται η ευκαιρία να κοιτάξετε στον καθρέφτη της ψυχής σας. Ένα μέρος της είναι παρόν στο άτομο που αντιμετωπίζετε. Σε κάποιες περιπτώσεις, το άτομο που έχετε ελκύσει είναι εδώ για να σας δείξει τα συναισθήματα του εαυτού και της ζωής σας που πρέπει να κατανοήσετε ή να απελευθερώσετε για να ζήσετε καλύτερα. Μπορείτε να δείτε μόνο αυτό που είναι ήδη μέσα σας, παρόν σε κάποιο επίπεδο, συνειδητό ή όχι. Ξέρετε κάτι; Αυτό είναι πραγματικά κάτι δύσκολο να το αποδεχτούμε. Ειδικά για κάποιον τόσο επικριτικό όσο εγώ. Μου αρέσει να κατηγορώ ας πούμε το ότι η σελήνη βρίσκεται στον παρθένο όσο τίποτα άλλο. Για παράδειγμα, αν ένας φίλος σας ενοχλεί επειδή έχει ασήμαντες συνήθειες, που είναι ο κριτής μέσα σας που ευτελίζει την δική σας ζωή; Και από την άλλη πλευρά: είστε ανοιχτοί στην πιθανότητα ότι ο τυχαίος περαστικός που σας χαιρετά στον δρόμο και κάνει το πρωινό σας πιο ευχάριστο είναι επίσης ένα κομμάτι σας που μπορεί να φέρει το ίδιο δώρο χαράς σε κάποιον άλλον; Αν ζούμε με την πνευματική πεποίθηση ότι είμαστε ένα και πως είμαστε όλοι συνδεδεμένοι τότε δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο καθένας μας αντανακλά κάτι στον άλλον. Το Σύμπαν λειτουργεί ως ένας μεγάλος καθρέφτης της εσωτερικής μας πραγματικότητας βγάζοντας την στον εξωτερικό κόσμο. Η ψυχή και οι πνευματικοί οδηγοί/άγγελοι συνεχώς σας παρέχουν ευκαιρίες για να δείτε τον εαυτό σας μέσα από καταστάσεις που αντιμετωπίζετε ή από το δράμα της ζωής σας. Όταν ζούμε χωρίς επίγνωση, βλέπουμε αυτές τις καταστάσεις ως γεγονότα που μας συμβαίνουν- συμπτωματικές στιγμές που συμβαίνουν τυχαία στην ζωή μας. Τότε πέφτουμε στην παγίδα του να κατηγορούμε τους άλλους- θυμώνουμε με τον κόσμο ή προσπαθούμε να αιτιολογήσουμε κάτι που πήγε στραβά ή γιατί κάτι μας συνέβη. Έλκεστε από τέτοιους ανθρώπους και τέτοιες καταστάσεις για το δικό σας ανώτερο καλό, για την κατανόηση και την εξέλιξη της ψυχής σας. Με άλλα λόγια: υπάρχει ένα μάθημα σε όλα. Όταν το συνειδητοποιήσετε αυτό, γίνεται ένα από τα πράγματα που δεν μπορείτε να αγνοήσετε. Μόλις το κατανοήσετε, κάθε φορά που θα αντιμετωπίζετε μια δύσκολη κατάσταση θα αναρωτιέστε: τι μου παρουσιάζεται μέσω των σχέσεων και των αλληλεπιδράσεων μου με τους άλλους; Τι μαθαίνω για τον εαυτό μου; Τι κάνετε τώρα: προς το παρόν κατηγορείτε τα πάντα και όλους τους άλλους γι αυτά που βιώνετε; Έχετε την στάση του θύματος; Ή επιλέγετε να κοιτάξετε μέσα σε κάθε σχέση και εμπειρία που σας παρουσιάζεται; Μόλις αρχίσετε να αποδέχεστε την εσωτερική σας ευθύνη για τα εξωτερικά γεγονότα της ζωής σας, θα είστε ευγνώμονες για την αφθονία της ζωής που οι πνευματικοί καθρέφτες (οι άνθρωποι της ζωής σας) σας προσφέρουν. Ακόμα και για τα πιο σκληρά μαθήματα.

2/19/2018

Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ

Image may contain: 1 person, text and closeup

Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ

Στις εποχές της Ιεράς Εξέτασης χρησιμοποιούσαν ισοβίτες καταδίκους, άνδρες και γυναίκες, σε υπόγεια μεταλλεία κάτω από την επιφάνεια της γης. Τα παιδιά που γεννιόντουσαν, μεγάλωναν μέσα στις σκοτεινές στοές και δεν έβλεπαν ποτέ το φως του ήλιου. 

Κάποτε ένα από αυτά ξέφυγε από την προσοχή των φρουρών και έφτασε μέχρι την έξοδο. Δεν πίστευε στα μάτια του με αυτά που έβλεπε. Γύρισε πίσωχαρούμενο και μίλησε στα άλλα παιδιά για το φως, τον ήλιο, τον ουρανό, τα πουλιά, τα δέντρα, τον αέρα. 

- Αυτά αντί να πάνε να δουν για τα πράγματα για τα οποία τους μίλησε, θύμωσαν μαζί του. Τον είπαν τρελό, παραμυθά, τον κτύπησαν και έπαψαν να του μιλούν..

Σύμφωνα με τον Αμερικανό πρώην πεζοναύτη Corey Goode που υπηρέτησε για 20 χρόνια σε διάφορες μυστικές βάσεις στην Σελήνη και στον Άρη που ανήκουν στο Μυστικό Διαστημικό Πρόγραμμα (SSP) και που τώρα παρουσιάζεται σαν συνεργάτης και εκπρόσωπος των "Γαλάζιων Φτερωτών Όντων" της "Sphere Being Alliance",



το ποσοστό των αφυπνισμένων ανθρώπων στον πλανήτη, ανέρχεται στο ποσοστό του 0,043%.

Που σημαίνει πως αντιστοιχεί ένας αφυπνισμένος σε κάθε 2300 ανθρώπους. Που ακόμα σημαίνει πως στην Ελλάδα των 14,500,000, αντιστοιχούν 6,230 και στην Κύπρο των 820,000, 350 αφυπνισμένοι άνθρωποι.

Οι άνθρωποι αυτοί θα συνεργήσουν στην απελευθέρωση της ανθρωπότητας ως εξής:

- Θα μεταδώσουν τις γνώσεις και τις πληροφορίες που κατέχουν σε ένα ευρύτερο αριθμό ανθρώπων, οι οποίοι ενεργώντας ανάλογα θα

- βοηθήσουν στη μαζική αφύπνιση της ανθρωπότητας και

- θα ακολουθήσει η απελευθέρωση της ανθρωπότητας, δηλαδή η κατάρρευση του οικονομικού συστήματος δουλείας που της επεβλήθη, η πλήρης αποκάλυψη και η εμφάνιση εξωγήινων πολιτισμών και η ένταξη του πλανήτη στην γαλαξιακή οικογένεια με όλα τα οφέλη που συνεπάγονται..

2/17/2018

Η ψυχολογία της ευτυχίας. Τα πράγματα είναι έτσι ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι

Image result for HAPPINESS
Ζούμε σε μια εποχή με την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να έχουμε ολες τις απαντήσεις για όλα τα προβλήματα μονομιάς! Είτε αυτά αφορούν στον χώρο των προσωπικών μας σχέσεων, στην οικονομία, στην ψυχολογία, στην επιστήμη.
Σε έναν κόσμο που δεν μας έχει συνηθήσει σε στερήσεις και ελλείψεις. Ζητάμε από την καθημερινότητά μας άμεσα αποτελέσματα και γρήγορη ικανοποίηση.
Θέλουμε απαντήσεις πιο γρήγορα, χωρίς να εξετάζουμε εάν είμαστε έτοιμοι να τις πάρουμε…! Όταν πεινάμε, παραγγέλνουμε delivery και ό,τι φαγητό θέλουμε έρχεται στο χώρο μας. Μέσα από το διαδίκτυο, δεν χρειάζεται ούτε καν να παμε στο βιβλιοπωλείο για να παραγγείλουμε το βιβλίο που μας αρέσει ! Δεν χρειάζεται να μετακινηθούμε για βρούμε σπίτι όταν θέλουμε να αγοράσουμε: μπαίνουμε στο internet και εκεί είναι όλα τα σπίτια στη διάθεσή μας προς πώληση.
Από την άλλη, συνεχώς έχουμε την αίσθηση ότι τα πράγματα στην προσωπική, και την κοινωνική μας ζωή δεν είναι όπως έπρεπε να είναι για να είμαστε ευτυχισμένοι. Πάντα σκεφτόμαστε ότι θα μπορούσε να είναι η σχέση μας με τον σύντροφο μας καλύτερη, το πορτοφόλι μας πιο γεμάτο, τα παιδιά μας καλύτεροι μαθητές, ο μπαμπάς μας να μας είχε φερθεί καλύτερα όταν είμασταν μικροί, ο αδερφός μας να νοιαζόταν περισσότερο για μας, οι φίλοι μας να ήταν πιο στοργικοί απέναντί μας, κ.ο.κ.
Μοιάζει να μην ξέρουμε να ζούμε με τα πράγματα έτσι όπως είναι, να ζούμε σε μια κατάσταση έτσι όπως αυτή είναι. Νιώθουμε πως πρέπει να την αλλάξουμε, να την βελτιώσουμε, έχουμε την αίσθηση ότι τα πράγματα δεν θα είναι εντάξει εάν τα αφήσουμε στην ησυχία τους. Νομίζουμε ότι υπάρχει κάποιο «λάθος» σ’αυτό που δεν συμβαίνει αρκετά σύντομα, ή που δεν λειτουργεί με τον τρόπο που πιστεύουμε εμείς ότι θα έπρεπε να λειτουργούσε. Θεωρούμε δηλαδή την υπόθεσή μας αυτή ως σωστή, και σ’αυτήν μας την κρίση βασίζουμε την ευτυχία μας! Στην πραγματικότητα, μ’αυτόν τον τρόπο, υφαίνουμε την προσωπική μας δυστυχία… Είναι δυνατόν όμως η ανυπομονησία και η συνεχής επικριτική διάθεση να μας δώσει κάτι καλό;
Ένα κλειδί για την ευτυχία είναι η υπομονή. Κι αυτή κατακτάται με την πεποίθηση –που στην πορεία γίνεται γνώση- ότι όλα θα πάνε καλά, με την πίστη ότι υπάρχει ένα σχέδιο, που πολύ συχνά δεν συμβαδίζει με το σχέδιο που έχουμε σφηνωμένο στο κεφάλι μας ως το «σωστό σχέδιο». Δυστυχώς, αυτό εύκολα το ξεχνάμε, κι έτσι πολλοί από μας προσπαθούμε εναγωνίως να ελέγξουμε καταστάσεις για να λειτουργήσουν έτσι όπως «θα έπρεπε» να λειτουργήσουν, στον «τέλειο» χρόνο, με τον «ιδανικό» τρόπο!…
Ο νους θα επιδιώκει πάντα να αλλάζει τα πράγματα, εμείς απ’την άλλη χρειάζεται συνεχώς να επιεβαιώνουμε τον εαυτό μας ότι τα πράγματα εξελίσσονται έτσι ακριβώς όπως πρέπει να εξελιχθούν. Ο νους θέλει να πιστεύει ότι η αλλαγή των συνθηκών θα μας δώσει γαλήνη και ηρεμία. Ο νους θα επιμείνει ότι πρέπει να κάνουμε κάτι για να βελτιώσουμε τα πράγματα.
Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν πρόκειται να μας δοθεί οποιαδήποτε εμπειρία ζωής παρά μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι γι’αυτήν, όταν θα βρούμε μέσα μας την εμπιστοσύνη, και θα αποκτήσουμε την αντίληψη ότι τα πράγματα κυλάνε έτσι όπως θα έπρεπε να κυλήσουν, στο δικό τους χρόνο, με τον δικό τους τρόπο. Τότε μόνο μπορούμε να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε τη ζωή μας. Στην πραγματικότητα, όλοι μας είμαστε ικανοί να χαλαρώσουμε με τις συνθήκες αυτές που υπάρχουν τώρα στη ζωή μας, γνωρίζοντας οτι η βαθιά υπομονή και αυτο-αποδοχή θα μας δώσει την γαλήνη και την ψυχο-σωματική ίαση που ζητάμε.
Dr Γρηγόρης Βασιλειάδης, M.Sc., Ph.D. Ψυχολόγος

2/16/2018

Εμπιστοσύνη και Δυσπιστία (Στις ανθρώπινες σχέσεις)

Image result for TRUST
Πιο πολύ από ποτέ, ζούμε σήμερα μία εποχή «δυσπιστίας». Πιο πολύ από ποτέ, μέσα σε μία γενικότερη σύγχυση, αμφισβητούμε την καλοπροαίρετη πρόθεση των ανθρώπων, αντιθέτως αναδεικνύεται μία γενικότερη δυσπιστία ότι «το καλό» υπάρχει. Είτε σε επίπεδο κοινωνικών ομάδων, είτε σε επίπεδο ανθρώπινων σχέσεων. Κάποιος μας φέρεται με καλοσύνη και αναρωτιόμαστε σε θέση άμυνας, ποια μπορεί να είναι τα βαθύτερά του κίνητρα. Η οικονομική δυσχέρεια οξύνει την δυσπιστία των ανθρώπων, καθώς βλέπουν παραδείγματα επιδίωξης του κέρδους με μεγαλύτερο ζήλο. Και η δυσπιστία έτσι γενικεύεται «καίγοντας» μαζί και τα χλωρά κλαδιά, την αμφισβήτηση της καλής πρόθεσης…
Διαβρώνοντας τις ανθρώπινες σχέσεις
Είναι αλήθεια πως ότι δείχνει καλό, δεν είναι και πάντοτε, αλλά μπορεί να πρόκειται για προβολή μιας επιθυμητής εικόνας προς τα έξω. Πολλοί άνθρωποι διαπιστώνουν σήμερα, ακόμη και σε φιλικές τους σχέσεις, ότι το πραγματικό ανθρώπινο ενδιαφέρον «μειώνεται», καθώς η εργασία πια απαιτεί περισσότερο χρόνο. Το μυαλό μας όμως, όταν βιώνουμε μία αρνητική εμπειρία από έναν άνθρωπο, γενικεύει τον φόβο ότι η απογοήτευση μπορεί να έρθει από παντού…και η δυσπιστία είναι η αναμενόμενη άμυνά του. Αν για παράδειγμα μας δαγκώσει ένας σκύλος, το μυαλό γενικεύει τον φόβο σε όλους τους σκύλους, όχι μόνο σε αυτόν που μας δάγκωσε.
Ακόμη και στις σχέσεις, τα δύο φύλα συχνά θεωρούν ότι το άλλο επιδιώκει την επιφανειακή σχέση, καθώς βλέποντας με τα δικά του μάτια ο καθένας την συμπεριφορά του άλλου, θεωρεί ότι είναι δύσκολο κάποιος να θέλει να επενδύσει σε κάτι σταθερό στην εποχή της αβεβαιότητας…
Βλέπουμε τριγύρω μας επίσης ανθρώπους εκνευρισμένους, ευερέθιστους από το άγχος της καθημερινότητας. Γι αυτό ευθύνεται ένας μηχανισμός άμυνας που διαθέτει το μυαλό μας για θετικούς λόγους βασικά. Ο μηχανισμός της Μετάθεσης αναφέρεται στην «μετατόπιση» σκέψεων, συναισθημάτων, άγχους, από την πραγματική τους αιτία, σε κάτι πιο «χειροπιαστό», για παράδειγμα ψυχοσωματικά συμπτώματα που μας κάνουν να φοβόμαστε για την υγεία μας και να «ξεχνάμε» το πραγματικό θέμα που μας αγχώνει, συχνά ασυνείδητα.
Η κλασική εικόνα του ανθρώπου που επιπλήττεται από το αφεντικό του, στη συνέχεια πάει σπίτι του και τα βάζει με τη γυναίκα του, έπειτα, για να ξεσπάσει, κατσαδιάζει τα παιδιά του και μετά κλοτσάει το σκύλο, είναι ένα κλασικό παράδειγμα. Ο ευερέθιστος οδηγός που μπορεί να «ξεσπάσει» το καθημερινό του άγχος σε άλλους οδηγούς, δείχνει πόσο σημαντικό είναι να συνειδητοποιούμε την πραγματική αιτία του άγχους μας, και να μην «τρωγόμαστε» με τον συνάνθρωπό μας. Η ένταση που νιώθουμε από την πιεστική καθημερινότητα σήμερα, έχει οξύνει ιδιαίτερα το άγχος το οποίο είναι πολύ εύκολο να «ξεσπάσει» κάπου αναίτια ή να μας «ψυχράνει» ως ανθρώπους.
Μήπως όμως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την δυσπιστία που φουντώνει την αίσθηση μοναχικότητας των ανθρώπων ακόμη και όταν υπάρχει πλήθος τυπικών συχνά, κοινωνικών επαφών; Μπορούμε να ξεπερνούμε τις απογοητεύσεις από ανθρώπους που δεν μας φέρθηκαν καλά, με το να προσπαθούμε παρ όλα αυτά να μην γενικεύουμε σε όλους τους ανθρώπους τα αρνητικά χαρακτηριστικά που συναντήσαμε; Αντίθετα, με το να ρισκάρουμε να ξαναεμπιστευτούμε, «συγχωρώντας» ότι δυσάρεστο συναντήσαμε, θεωρώντας το εξαίρεση και όχι κανόνα;
Θεωρείται λανθασμένα ότι οι άνθρωποι που φέρονται με άσχημο ή κακό τρόπο, είτε στις σχέσεις τους είτε γενικότερα, έχουν επίγνωση της συμπεριφοράς τους, των σκέψεων και των συναισθημάτων τους, αυτό που ονομάζουμε εναισθησία. Έτσι αυτός που «πληγώνεται» για παράδειγμα, θεωρεί ότι αυτός που τον πλήγωσε, έχει συνείδηση του τι έκανε και ότι «επέλεξε» να το κάνει. Εδώ φαίνεται η τάση που έχει ο καθημερινός άνθρωπος ως καθημερινός ψυχολόγος να θεωρεί ότι οι και οι άλλοι «βλέπουν με τα δικά του μάτια». Ότι έπραξαν με απόλυτη συνείδηση και βούληση. Οι πράξεις των ανθρώπων όμως, μπορεί να έχουν συνειδητά ή και κρυφά ασυνείδητα αίτια μαζί. Δέχομαι κάποιον να μου συμπεριφέρεται με ψυχρό τρόπο γιατί έτσι φερόταν ο πατέρας στην μητέρα μου. Ή θεωρώ ότι ο θυμός κάποιου που ξεσπά αφορά εμένα προσωπικά, καθώς δεν γνωρίζω τα άγχη που αντιμετωπίζει , και ο ίδιος πιθανά δεν συνειδητοποιεί πώς αυτά τον φθείρουν. Δεν πρέπει να απογοητευτούμε από τους ανθρώπους σκεπτόμενοι ειδικά πόσα επηρεάζουν σήμερα, την συμπεριφορά τους,
Όταν μας έχουν «τραυματίσει» ψυχικά, δεν αναρρώνουμε εκτός αν κατανοήσουμε και συγχωρέσουμε…Ο θυμός μας φθείρει…Η συγχώρεση δεν αλλάζει το παρελθόν, αλλά «μεγαλώνει» το μέλλον..(«ελευθερώνοντας» το μυαλό από το να ξαναζεί δυσάρεστες μνήμες και αρνητικά συναισθήματα από αυτές)

Συγγραφέας Νίκος Βακόνδιος

Ο Νίκος Βακόνδιος είναι απόφοιτος του Αριστοτελείου παν/μίου Θεσσαλονίκης, εξειδικευμένος στη διάγνωση και θεραπευτική αντιμετώπιση όλου του φάσματος των ψυχικών διαταραχών. Είναι επιστημονικός συνεργάτης γενικών κλινικών και διατηρεί ιδιωτικό γραφείο στο Χαλάνδρι

2/15/2018

Η ψυχική σύγκρουση δημιουργεί πόλεμο στο σώμα

Image result for body emotions
Φλεγμονή είναι το σύνολο των τοπικών και συστηματικών μηχανισμών που ενεργοποιεί ο οργανισμός αντιδραστικά μετά από την επίδραση σε αυτόν διαφόρων βλαπτικών παραγόντων.Οι φλεγμονές διακρίνονται σε οξείες (διάρκειας λίγων ημερών) και σε χρόνιες (μεγαλύτερης διάρκειας)»

Η φλεγμονή είναι στην πραγματικότητα ένας «πόλεμος μέσα στο σώμα», όπου μια απειλητική υπεροπλίαεχθρικών στοιχείων (βακτηριδίων, ιών, τοξινών) αντιμετωπίζεται και καταπολεμάται από τα αμυντικά συστήματα του οργανισμού. Η μάχη αυτή γίνεται αντιληπτή με συμπτώματα όπως πρήξιμο, κοκκίνισμα, πόνο και πυρετό. Αν το σώμα καταφέρει τελικά να καταπολεμήσει την εισβοή των μικροβίων, η φλεγμονή περνά. Αν νικήσουν τα βακτηρίδια, ο ασθενής πεθαίνει. Αυτό το παράδειγμα μας επιτρέπει να κατανοήσουμε εύκολα την αναλογικότητα, δηλαδή την αντιστοιχία της φλεγμονής προς τον πόλεμο. Αναλογικότητα σημαίνει ότι τόσο ο πόλεμος όσο και η φλεγμονή – αν και δεν υπάρχει μεταξύ τους αιτιώδης σχέση – έχουν την ίδια εσωτερική δομή και ότι μέσα τους πραγματοποιείται η ίδια αρχή, απλώς σε διαφορετικό επίπεδο έκφρασης. Η γλώσσα μας γνωρίζει άριστα τους εσωτερικούς αυτούς συσχετισμούς. Η λέξη φλεγμονή εμπεριέχει τη πασίγνωστη φλόγα, τη σπίθα, που μπορεί ν’ ανατινάξει ολόκληρο βαρέλι με πυρίτιδα. Ο αντίστοιχος αγγλικός όρος inflammation, σημαίνει «ανάφλεξη». Με τόσο πολύ μπαρούτι, σύντομα θα ακολουθήσει η έκρηξη, όπου εκρήγνυται ξαφνικά κάτι που ήταν συσσωρευμένο, πράγμα που δεν παρατηρούμε μονάχα στο σώμα μας, όταν εκρήγνυται (και αδειάζει) ένα μικρό σπυράκι ή ένα μεγάλο απόστημα, αλλά και σε ένα ακόμα αναλογικό επίπεδο, την ψυχή. Ακόμα κι ένας άνθρωπος μπορεί να εκραγεί. Και αυτό δεν σημαίνει ένα απόστημα, αλλά μια συναισθηματική αντίδραση, μέσω της οποίας κάποια εσωτερική σύγκρουση προσπαθεί να απελευθερωθεί. Η πολικότητα της συνείδησής μας μας τοποθετεί πάντα μέσα σε μία σύγκρουση…Πρέπει συνεχώς να αποφασίζουμε ανάμεσα σε δύο δυνατότητες. Παραιτούμενοι από τη μία δυνατότητα, πραγματοποιούμε την άλλη. Έτσι πάντοτε μας λείπει κάτι, παραμένουμε πάντα αλύτρωτοι. Μακάριοι όσοι ομολογούν και αισθάνονται αυτήν την μόνιμη ένταση, το συγκρουσιακό χαρακτήρα του ανθρώπινου είδους, γιατί οι περισσότεροι τείνουν να πιστεύουν ότι το να μη βλέπουν και να μην αισθάνονται τη σύγκρουση, είναι ασφαλές κριτήριο ότι δεν αντιμετωπίζουν συγκρούσεις. Η ίδια αφέλεια ωθεί τα μικρά παιδιά να πιστεύουν ότι, κλείνοντας τα μάτια τους, γίνονται αόρατα. Αλλά τις συγκρούσεις δεν τις απασχολεί αν τις αντιλαμβανόμαστε ή όχι:είναι πάντοτε παρούσες. Όποιος δεν είναι πρόθυμος να τις ανεχθεί στη συνείδησή του, να τις επεξεργαστεί και να τις οδηγήσει σταδιακά σε μια λύση, τις σωματοποιεί, οπότε γίνονται αντιληπτές ως φλεγμονές. Κάθε φλεγμονή είναι μια σύγκρουση που μετατράπηκε σε ύλη. Η σύγκρουση που αποφεύγεται στην ψυχή (με όλους τους πόνους και τους κινδύνους της) επιβάλλεται δικαιωματικά στο επίπεδο του σώματος, ως φλεγμονή.Ας παρακολουθήσουμε την πορεία της: Οι νοσογόνοι παράγοντες εισχωρούν στο σώμα. Είναι βακτηρίδια, ιοί ή δηλητήρια (τοξίνες). Η εισβολή αυτή, δεν εξαρτάται – όπως πιστεύουν σήμερα πολλοί ερασιτέχνες – από την παρουσία μολυσματικών παραγόντων, αλλά πολύ περισσότερο από την ετοιμότητα του οργανισμού, που τους επιτρέπει την είσοδο. Η ιατρική την αποκαλεί «ύφεση του ανοσοποιητικού συστήματος». Το πρόβλημα όμως της φλεγμονής δεν οφείλεται, όπως πιστεύουν πάντοτε οι φανατικοί της αντισηψίας, στην παρουσία μικροβίων ή ιών, αλλά στην ικανότητα ή μη, να συμβιώσει το σώμα μ’ αυτά. Η φράση αυτή βρίσκει κατά γράμμα εφαρμογή στο συνειδησιακό επίπεδο, γιατί δεν πρόκειται για τη διαβίωση του ανθρώπου σε ένα άσηπτο περιβάλλον, δηλαδή σ’ έναν κόσμο δίχως προβλήματα και συγκρούσεις, αλλά την ικανότητά του να ζει μέσα σε συγκρούσεις. Η κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος ρυθμίζεται από τον ψυχικό κόσμο, κι αυτό δεν χρειάζεται να εξηγηθεί με λεπτομέρειες, δεδομένου ότι η ίδια η επιστήμη διερευνά ολοένα και βαθύτερα τη σχέση αυτή (έρευνα του άγχους). Πολύ περισσότερο εντυπωσιακό είναι να παρακολουθήσουμε με προσοχή αυτήν τη σχέση μέσα στον εαυτό μας. Όποιος δεν θέλει να ανοίξει την συνείδησή του σε μια συγκρουσιακή κατάσταση, που θα του προκαλούσε μεγάλη αναστάτωση, αναγκάζεται αντί γι αυτό να ανοίξει το σώμα του στους μολυσματικούς παράγοντες. Τα μικρόβια προσκολλώνται σε ορισμένες ευαίσθητες περιοχές του σώματος, που ονομάζονται loci minoris resistentiae (λατ. σημεία μειωμένης αντίστασης) τα οποία η ακαδημαϊκή ιατρική θεωρεί ότι υφίστανται εκ γενετής ή κληρονομικά… Η ψυχοσωματική είχε ωστόσο εξ αρχής παρατηρήσει, ότι ορισμένες κατηγορίες προβλημάτων συσχετίζονται με συγκεκριμένα όργανα, και συγκρούσθηκε με την ακαδημαϊκή θεωρία των «σημείων μειωμένης αντίστασης». Παρακολουθώντας από ένα τρίτο σημείο, παρατηρούμε το σώμα να είναι ορατή έκφραση της συνείδησης, όπως ένα κτίριο είναι η ορατή έκφραση της ιδέας του αρχιτέκτονα. Η ιδέα και η εκδήλωση έχουν αμοιβαία αντιστοιχία, όπως μια εκτυπωμένη φωτογραφία αντιστοιχεί στην αρνητική πλάκα της, χωρίς να είναι όμως το ίδιο πράγμα. Κάθε μέρος του σώματος και κάθε όργανο αντιστοιχεί σε ένα ορισμένο ψυχικό περιεχόμενο, ένα συναίσθημα και μια συγκεκριμένη προβληματική. Ο άνθρωπος ενσαρκώνεται έχοντας μια συγκεκριμένη συνείδηση, που τη συγκεκριμένη στιγμή εκφράζει τη μέχρι τώρα μαθησιακή του πορεία.Φέρνει μαζί του ένα συγκεκριμένο μοντέλο προβλημάτων, που τον προκαλούν και τον καλούν σταδιακά να τα επιλύσει, διαμορφώνοντας το πεπρωμένο του, γιατί χαρακτήρας+χρόνος=πεπρωμένο. Ο χαρακτήρας ούτε κληρονομείται, ούτε σφραγίζεται από το περιβάλλον, αλλά «μεταφέρεται» – ως έκφραση της συνείδησης, την οποία ενσαρκώνει. Αν όμως το σώμα είναι έκφραση της συνείδησης, συναντούμε μέσα του και πάλι το ανάλογο σχέδιο, που σημαίνει ότι οι διάφοροι τομείς προβλημάτων έχουν μια σωματική ή οργανική αντιστοιχία, που εκφράζεται με μια συγκεκριμένη ευπάθεια. Το «σημείο μειωμένης αντίστασης», είναι το όργανο εκείνο, που πάντοτε αναγκάζεται να αναλάβει στο σωματικό επίπεδο τη μαθησιακή διαδικασία, όταν ο άνθρωπος δεν επεξεργάζεται ενσυνείδητα το ψυχικό πρόβλημα που αντιστοιχεί στο συγκεκριμένο όργανο του σώματός του. Όσοι γνωρίζουν την αντιστοιχία κάθε οργάνου σε συγκεκριμένα προβλήματα διαβλέπουν σε κάθε νοσηρή διεργασία τελείως νέες διαστάσεις, ενώ όσοι δεν τολμούν να απελευθερωθούν από τον αιτιώδη τρόπο σκέψης, στερούνται αυτήν την ενορατική ικανότητα. Στην πρώτη φάση του ερεθισμού, οι νοσογόνοι οργανισμοί εισβάλουν στο σώμα. Η διαδικασία αυτή σε ψυχικό επίπεδο αντιστοιχεί στην πρόκληση που ενεργοποιείται από κάποιο πρόβλημα. Μια διέγερση, με την οποία μέχρι στιγμής δεν είχαμε ασχοληθεί, εισχωρεί στην άμυνα των συνειδησιακών μας συνόρων και μας ερεθίζει. Αναφλέγει την τάση κάποιας πολικότητας, την οποία βιώνουμε πλέον συνειδητα ως σύγκρουση. Αν η ψυχική μας αντίσταση λειτουργεί πολύ καλά, η διέγερση δεν μπορεί να φτάσει στην επιφάνεια της συνείδησής μας, είμαστε άνοσοι έναντι κάθε εμπειρίας και εξέλιξης. Και εδώ ισχύει το μαύρο-άσπρο της πολικότητας: αν η συνείδησή μας δεν αρνηθεί, διατηρούμε τη σωματική ανοσία, αν όμως η συνείδησή μας εμφανίσει «ανοσία» σε κάθε νέα διέγερση, ανοίγεται το σώμα στους νοσογόνους οργανισμούς. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τη προσβολή, μπορούμε μονάχα να επιλέξουμε το επίπεδο διεξαγωγής του πολέμου. Όταν οι νοσογόνοι οργανισμοί έχουν σταθεροποιηθεί, σχηματίζουν εστία φλεγμονής. Από κάθε κατεύθυνση συρρέει ορός, αισθανόμαστε το οίδημα των ιστών και την τάση. Αν παρατηρήσουμε την ψυχική μας σύγκρουση σ’ αυτό το δεύτερο στάδιο, βλέπουμε ότι κι εδώ αυξάνεται η τάση. ‘Ολη μας η προσοχή επικεντρώνεται στο νέο πρόβλημα, είμαστε ανίκανοι να σκεφθούμε οτιδήποτε άλλο, το πρόβλημα μας ακολουθεί μέρα-νύχτα, δεν μιλάμε για τίποτε άλλο, όλες μας οι σκέψεις στρέφονται αδιάκοπα γύρω απ’ αυτό το πρόβλημα. Το σύνολο της ψυχικής μας ενέργειας ρέει προς το σημείο της σύγκρουσης, τροφοδοτούμε το πρόβλημα, το μεγενθύνουμε, ωσότου γιγαντωθεί μπροστά μας σαν ανυπέρβλητο βουνό. Η σύγκρουση έχει προσδέσει όλες τις ψυχικές μας δυνάμεις στο άρμα της. Ο οργανισμός εν όψει των νοσογόνων παραγόντων, δημιουργεί ειδικά αντισώματα στο αίμα και στον μυελό των οστών. Τα λεμφοκύτταρα και τα κοκκιοκύταρα υψώνουν ένα τείχος γύρω από τα μικρόβια και τα μακροφάγα κύτταρα αρχίζουν να καταβροχθίζουν τους εισβολείς. Ο πόλεμος στο σωματικό επίπεδο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη: οι εχθροί περικυκλώνονται και αποδεκατίζονται. Αν η σύγκρουση δεν δεν επιλυθεί σε τοπικό επίπεδο, κηρύσσεται γενική επιστράτευση. Η κατάσταση αυτή γίνεται αισθητή στο σώμα ως πυρετός. Ο οργανισμός απαντά στην τοπική φλεγμονή με γενική άνοδο της θερμοκρασίας. Το ύψος του πυρετού συμβαδίζει με την ταχύτητα πορείας της νόσου και γι αυτό τον λόγο χρειάζεται να περιορίζεται κάθε αντιπυρετική αγωγή, όσο ο πυρετός κινείται σε τιμές οριακές , πέρα από τις οποίες απειλεί την ίδια τη ζωή. Μην προσπαθούμε πανικοβλημένοι να κατεβάσουμε τεχνητά κάθε μικρή άνοδο της θερμοκρασίας. Στο ψυχικό επίπεδο η σύγκρουση σ΄αυτή τη φάση απορροφά ολόκληρη τη ζωή και την ενέργειά μας. Οι χαρακτηριστικές ομοιότητες του σωματικού πυρετού με τον ψυχικό ερεθισμό, γεννούν τις εκφράσεις «πυρετώδης αναμονή». Το γνωστό ποπ τραγούδι Fever αναφέρεται σ’ αυτήν ακριβώς την αμφισημία. «Καιγόμαστε» από ερεθισμό, χτυπά η καρδιά μας, κοκκινίζουμε (από έρωτα ή θυμό…), ιδρώνουμε από ταραχή, τρέμουμε από ένταση. Όλα αυτά δεν είναι βέβαια πολύ ευχάριστα, είναι όμως υγιεινά. Υγιεινός δεν είναι μόνο ο πυρετός, αλλά ακόμα περισσότερο η αντιμετώπιση των συγκρούσεων και παρ’ όλ’ αυτά, προσπαθούμε κάθε φορά να καταπνίξουμε είτε τον πυρετό, είτε την σύγκρουση εν τη γενέσει τους- και καμαρώνουμε μάλιστα για την τέχνη της καταπίεσης (…μακάρι η καταπίεση να μη μας ευχαριστούσε τόσο!) Ας υποθέσουμε ότι οι αμυντικές δυνάμεις του οργανισμού έδρασαν με επιτυχία: απέκρουσαν τους ξένους εισβολείς, εν μέρει τους εγκολπώθηκαν (τους καταβρόχθισαν!), με αποτέλεσμα την αποσύνθεση των αντισωμάτων και των μικροβίων και τη δημιουργία πύου (=απώλειες και στα δύο μέτωπα!). Οι νοσογόνοι οργανισμοί εγκαταλείπουν το σώμα σε μεταλλαγμένη, αφοπλισμένη μορφή. Συγχρόνως και ο οργανισμός έχει υποστεί μεταβολή, γιατί τώρα: α) διαθέτει την ικανότητα αναγνώρισης των συγκεκριμένων μικροβίων, με άλλα λόγια διαθέτει ειδική ανοσία, και β) έχει εξασκήσει το σύνολο των αμυντικών του δυνάμεων, πράγμα που τον ενδυναμώνει, έχει δηλαδή αποκτήσει «μη εξειδικευμένη ανοσία». Στη στρατιωτική ορολογία είναι νίκη της μιας πλευράς, μετά από απώλειες και στα δύο στρατόπεδα. Αλλά ο νικητής βγαίνει από την όλη σύγκρουση ενισχυμένος, γιατί προσαρμόστηκε στον εχθρό, τον γνωρίζει καλύτερα και στο μέλλον θα είναι σε θέση να αντιδράσει εξεδικευμένα. Η Χρονιοποίηση της νόσου συμβαίνει, αν κανένα από τα δύο στρατόπεδα δεν καταφέρει να επιλύσει τη σύγκρουση προς το συμφέρον του και επέρχεται συμβιβασμός μεταξύ των νοσογόνων οργανισμών και των αμυντικών δυνάμεων: τα μικρόβια παραμένουν στο σώμα χωρίς να νικήσουν (= θάνατος), αλλά και χωρίς να ηττηθούν από τον οργανισμό(=ολοκληρωτική ίαση). Τα συμπτώματα της χρόνιας μορφής είναι: αυξημένος αριθμός λεμφοκυτάρων και κοκκιοκυτάρων, των αντισωμάτων δηλαδή, ελαφρά αύξηση της καθίζησης του αίματος (BSG) και ελαφρός πυρετός. Η μη εκκαθαρισμένη σύγκρουση δημιουργεί στο σώμα εστία, στην οποία δεσμεύεται συνεχώς ενέργεια που αποσύρεται από τον υπόλοιπο οργανισμό. Ο ασθενής αισθάνεται κόπωση, εξάντληση, απάθεια. Δεν είναι ούτε τελείως άρρωστος ούτε τελείως υγιής – ούτε αληθινός πόλεμος, ούτε γνήσια ειρήνη, αλλά συμβιβασμός, κι επομένως, όπως κάθε συμβιβασμός, σάπιος. Οι συμβιβασμοί αποτελούν τον πάγιο στόχο των δειλών, των «χλιαρών», που συνεχώς φοβούνται τις συνέπειες των πράξεών τους και τις ευθύνες που θα προκύψουν. Δυστυχώς ο συμβιβασμός ποτέ δεν αποτέλεσε λύση, γιατί δεν αποκαθιστά την απόλυτη ισορροπία μεταξύ των δύο πόλων, ούτε όμως έχει τη δύναμη να ενώνει. Συμβιβασμός σημαίνει χρόνια τριβή κι επομένως στασιμότητα. Πόλεμος χαρακωμάτων, που συνεχίζει να καταναλώνει ενέργεια και υλικό, διαβρώνοντας και παραλύοντας όλους τους υπόλοιπους τομείς, την οικονομία, τον πολιτισμό κλπ. Στον ψυχικό τομέα η χρονιοποίηση αντιστοιχεί με μια χρόνια σύγκρουση. Το άτομο «κολλά» στη σύγκρουση, μην βρίσκοντας ούτε το θάρρος ούτε τη δύναμη να επιφέρει κάποια απόφαση. Κάθε απόφαση κοστίζει θυσίες – στην πραγματικότητα μπορούμε να κάνουμε τη ίδια στιγμή μόνον το ένα ή το άλλο – και οι αναπόφευκτες αυτές θυσίες εμπνέουν τον φόβο. Πολλοί άνθρωποι παγώνουν κάπου στη μέση της σύγκρουσής τους, ανίκανοι να συμβάλλουν στη νίκη του ενός ή του άλλου πόλου. Ασταμάτητα σταθμίζουν τις πιθανές λύσεις, ποια είναι η σωστή και ποια λάθος, χωρίς να κατανοούν ότι με την αφηρημένη έννοια, δεν υπάρχει σωστό και λάθος, γιατί για να ολοκληρωθούμε, χρειαζόμαστε ούτως ή άλλως και τους δύο πόλους, όμως στα πλαίσια της πολικότητας δεν μπορούμε να τους πραγματώσουμε συγχρόνως, αλλά τον ένα μετά τον άλλον. Επομένως ας αρχίσουμε με έναν από τους δύο – ας αποφασίσουμε επιτέλους! Κάθε απόφαση απελευθερώνει! Η χρόνια υποβόσκουσα σύγκρουση απορροφά συνεχώς ενέργεια και προκαλεί ακεφιά, έλλειψη κινήτρων και απογοήτευση στον ψυχικό τομέα. Αν όμως καταφέρουμε να φτάσουμε στον ένα πόλο της σύγκρουσης, θα νιώσουμε αμέσως την ενέργεια που απελευθερώθηκε. Όπως το σώμα βγαίνει δυναμωμένο από την φλεγμονή, έτσι και η ψυχή, δυναμώνει μέσα από την σύγκρουση, γιατί αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα διδάχτηκε, διεύρυνε τα όριά της μέσω της ενασχόλησης με τους αντιθετικούς πόλους, κι έγινε έτσι πιο ενσυνείδητη. Μέσα από κάθε βιωμένη σύγκρουση ανακτούμε ως κέρδος την πληροφόρηση, τη συνειδητοποίηση, που, αντίστοιχα με την ειδική ανοσία, κάνει τον άνθρωπο ικανό να αντιμετωπίζει μελλοντικά το ίδιο πρόβλημα με ακίνδυνο τρόπο. Κάθε βιωμένη σύγκρουση διδάσκει ακόμα τον άνθρωπο να αντιμετωπίζει καλύτερα και με θάρρος τις συγκρούσεις, αντίστοιχα με τη γενική ανοσία του οργανισμού. .. Οπως το σώμα έτσι και η ψυχή πρέπει να κάνει μεγάλες θυσίες όταν λαμβάνει αποφάσεις. Πολλές παλιότερες απόψεις και γνώμες, πολλές καθημερινές, αγαπητές ασχολίες και συνήθειες παραδίνονται στον θάνατο, όπως κάθε νέο προϋποθέτει τον θάνατο του παλιού. «Πόλεμος πατήρ πάντων» είχε πει ο Ηράκλειτος. Ο πόλεμος, η σύγκρουση, η τάση των πόλων, δίνουν τη ζωτική ενέργεια εξασφαλίζοντας την πρόοδο και την εξέλιξη. Ζούμε σε μια εποχή κι ένα πολιτισμό ακραία εχθρικό σε κάθε σύγκρουση. Σε όλα τα επίπεδα γίνεται προσπάθεια αποφυγής των συγκρούσεων, χωρίς να κατανοούμε ότι έτσι καταπολεμούμε κάθε συνειδητοποίηση. Ο άνθρωπος δεν είναι βέβαια σε θέση να αποφύγει με οποιονδήποτε τρόπο τις συγκρούσεις στα πλαίσια του πολωμένου κόσμου, ωστόσο όμως οι αέναες προσπάθειες καταστολής προκαλούν ολοένα και πιο σύνθετες εκφορτίσεις σε άλλα επίπεδα, των οποίων τους εσωτερικούς συσχετισμούς είναι αδύνατο να ελέγξει. Κάθε απόφαση απελευθερώνει! Η χρόνια υποβόσκουσα σύγκρουση απορροφά συνεχώς ενέργεια και προκαλεί ακεφιά, έλλειψη κινήτρων και απογοήτευση στον ψυχικό τομέα. Αν όμως καταφέρουμε να φτάσουμε στον ένα πόλο της σύγκρουσης, θα νιώσουμε αμέσως την ενέργεια που απελευθερώθηκε. Η ψυχική σύγκρουση και η σωματική φλεγμονή σχεδόν ποτέ δεν εκτυλίσσονται συγχρόνως και παράλληλα στον άνθρωπο. ΄Οταν η σύγκρουση-ερεθισμός διαπεράσει την άμυνα της συνείδησης, κάνοντας το άτομο να την συνειδητοποιήσει, τότε η διαδικασία της επεξεργασίας αυτής της σύγκρουσης λαμβάνει χώρα στην ψυχή και μόνο και κατά κανόνα δεν καταλήγει σε φλεγμονή στο σώμα. Αν όμως το άτομο δεν ανοιχθεί στη σύγκρουση, απωθώντας οτιδήποτε θα μπορούσε να αμφισβητήσει τον τεχνητά στημένο, «όμορφο» κόσμο του, η σύγκρουση βυθίζεται στη σωματικότητα, όπου αναγκαστικά θα βιωθεί ως φλεγμονή στο σωματικό επίπεδο. Φλεγμονή=μια σύγκρουση στο επίπεδο της ύλης. Η αλήθεια είναι πως οι συγκρούσεις είναι πάντοτε επώδυνες. Είτε πόλεμος, είτε εσωτερική αντίσταση, είτε αρρώστια, ποτέ δεν είναι ευχάριστες. Αλλά πάλι το «ευχάριστο-δυσάρεστο» δεν μπορούμε να το αποφύγουμε στην κατάσταση της πολικότητας στην οποία ζούμε, απλά όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του ψυχικές εκρήξεις, επιτρέπει την έκρηξη μέσα στο σώμα του!(απόστημα) Η σύγκρουση είναι ο κινητήρας της εξέλιξης, δηλ. της ζωης, κάθε καταπίεση μιας σύγκρουσης είναι επίθεση κατά της δυναμικότητας της ζωής.(αντιβιοτικά=εναντίον του βίου). Εξωτερικές πηγές: TH.DETLEFSEN, R.DALKE KRANKHEIT ALS WEG

2/14/2018

Tο τραύμα της ψυχής

Image result for pain Ο Ιπποκράτης έλεγε οτι κάθε νόσος ξεκινά πρώτα από την ψυχή και μετά καταλήγει στο σώμα. Και πριν αποφασίσουμε ποιά θεραπεία θα ακολουθήσουμε για το σώμα, πρέπει πρώτα να έχουμε θεραπεύσει το τραύμα της ψυχής. Είναι τραγικό σήμερα να μην γνωρίζουμε καν την τεράστια δύναμη της ψυχικής μας κατάστασης αλλά και των σκέψεων που προέρχονται από αυτήν, και πως ακριβώς λειτουργεί όλο αυτό και επηρεάζει το σώμα μας.

Μόνο τα τελευταία χρόνια η σύγχρονη ιατρική άρχισε να μελετά και να αποδέχεται την επίδραση των σκέψεων στην υγεία μας. Έχει αποδειχθεί πλέον ότι ανάλογα με τον τύπο των σκέψεων μας ο εγκέφαλος μας κάνει και ανάλογες συνάψεις, στέλνοντας τα ανάλογα μηνύματα-εντολές στα κύτταρα μας. Για παράδειγμα σε έναν άνθρωπο που είναι μόνιμα δυστυχισμένος ή καταθλιπτικός το σώμα του βρίσκεται σε συνεχή άμυνα με αποτέλεσμα να επιτίθεται στα ίδια του τα κύτταρα. Τα λεγόμενα αυτοάνοσα νοσήματα είναι δημιουργίες του ίδιου του σώματος που προσπαθεί να καταπολεμήσει την δυστυχία του εαυτού του. Μη γνωρίζοντας μέχρι σήμερα το γιατί γίνεται αυτό, το είχαν αποδώσει σε κληρονομικούς παράγοντες ή σε άγχος. Που βέβαια αυτό που “κληρονομείται” από τον ασθενή γονέα είναι το ψυχικό του πρόβλημα πού πολύ εύκολα μπορεί να “εναποθέσει” στο παιδί του. Τα παιδιά είναι πάντα ο εύκολος στόχος για έναν προβληματικό γονέα. Γιατί είναι πάντα ανοιχτά σε εκείνον και του έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη, με αποτέλεσμα εκείνος να ξεφορτώνει πάνω τους όλα του τα ψυχολογικά προβλήματα, τις ανασφάλειες και την δυστυχία του, με αποτέλεσμα τα παιδιά να αναπτύσσουν ακριβώς το ίδιο μοτίβο. Και αυτό το ονομάζουμε κληρονομικότητα…… Ο άλλος μεγάλος “ένοχος” το άγχος, μας επηρεάζει αρνητικά προκαλώντας υπερβολική έκκριση κορτιζόλης στον εγκέφαλο με αποτέλεσμα να έχουμε μόνιμο αίσθημα της ανασφάλειας, και την πεποίθηση οτι τίποτα δεν θα πάει καλά. Και φυσικά, δεν πάει εφόσον οι ίδιοι βάζουμε σε άμεση εφαρμογή το καταστροφικό, απόλυτα δικό μας δημιούργημα, που ονομάσαμε “ο νόμος του Μέρφυ”. Για να εκδηλωθεί όμως ένα νόσημα αυτοάνοσο ή μη, χρειάζεται ένα ισχυρό υπόβαθρο. Συνήθως οι άνθρωποι που εκδηλώνουν χρόνια νοσήματα φέρουν πολύ ισχυρά ψυχικά τραύματα που πολλές φορές (αλλά όχι πάντα) δεν τα θυμούνται καν. Υπάρχουν μέσα στον υποσυνείδητο νου ενώ ο συνειδητός έχει μπλοκάρει την συγκεκριμένη μνήμη. Επίσης αιτία εκδήλωσης της νόσου μπορεί να είναι ένα πολύ ισχυρό συναισθηματικό σοκ, ή ένα έντονα αρνητικό συναίσθημα και σ’αυτές τις περιπτώσεις το νόσημα εμφανίζεται άμεσα. Κάθε αρνητική σκέψη ρίχνει το βιομαγνητικό-ηλεκτρικό φορτίο του κυττάρου κάτω από τα 50 μιλιβόλτ, με άριστο τα 85 με 100. Αν μείνει έτσι κάποιες μέρες γίνεται νόσος ενώ αν συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα λόγω συνεχόμενων αρνητικών αισθημάτων και αρνητικών σκέψεων και διάθεσης, μετατρέπεται σε χρόνιο νόσημα. Σήμερα υπάρχουν ομάδες σε μεγάλα πανεπιστήμια ανά τον κόσμο που μελετούν όλο αυτό το κομμάτι. Και όποιος ανατρέξει σε αξιόπιστα ιατρικά περιοδικά του εξωτερικού βρίσκει δημοσιευμένα αποτελέσματα που αποδεικνύουν ακριβώς αυτό. Ότι όλες τις ασθένειες εμείς τις δημιουργούμε, γιατί με κάποιο τρόπο χρειάζεται να αποφορτιστούμε από όλον αυτό τον αρνητισμό που κουβαλάμε μέσα μας. Οπότε σωματοποιούμε το πρόβλημα και το κάνουμε ασθένεια. Το θετικό και πολύ ελπιδοφόρο είναι οτι αρχίζουν σιγά σιγά να βγαίνουν νέοι γιατροί με ανοιχτά μυαλά, (γιατί είναι απαραίτητη προυπόθεση να έχουν ανοιχτά μυαλά για μπορέσουν να ξεφύγουν από τον ιατρικό δογματισμό), που αντιμετωπίζουν πλέον τον ασθενή ολιστικά συνδυάζοντας την κλασσική ιατρική με της εναλλακτικές θεραπείες. Σήμερα πάρα πολλά νοσοκομεία της Γερμανίας έχουν επίσημα ηχοθεραπευτές που ασκούν την μέθοδο Peter Hess με εξαιρετικά αποτελέσματα σε ανθρώπους με εγκεφαλικά, σκλήρυνση κατά πλάκας, μυοσκελετικά προβλήματα, ανθρώπους με εγκεφαλική παράλυση και ένα σωρό άλλα. Όπως επίσης αρκετά νοσοκομεία επιτρέπουν σε ενεργειακούς ψυχολόγους και θεραπευτές να έρχονται και να εφαρμόζουν τις τεχνικές τους σε ασθενείς μέσα στο νοσοκομείο. Θα τολμήσω να πω οτι είναι στο χέρι μας να μην νοσούμε πιά, αρκεί να δούμε την αλήθεια κατάματα δίχως να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Ότι δημιουργούμε μπορούμε και να το αναστείλουμε. Μπορεί να ακούγεται περίπλοκο αλλά στην πραγματικότητα είναι απλό και μεγαλειώδες. Όσοι το έχουν κάνει δεν είναι υπεράνθρωποι, είναι απλοί άνθρωποι που αποφάσισαν συνειδητά να μην νιώθουν και να μην είναι πιά άρρωστοι. Ο κόσμος αρχίζει να αλλάζει, και να κατανοεί ότι για να υπάρξει μια ανθρωπότητα δίχως ασθένειες χρειάζεται μια ολιστική προσέγγιση του εκάστοτε προβλήματος και όχι μονομερής θεραπεία. Χρειάζεται όπως ακριβώς είπε ο Ιπποκράτης θεραπεία πρώτα της ψυχής και μετά του σώματος. Μάρη- Cosmic Light

2/13/2018

Μην περιμένεις να σου φερθούν όπως θα φερόσουν εσύ



Μια απ’ τις μέρες που τα ενοχλητικά ερωτηματικά μας χτυπάνε την πόρτα κι εμείς στίβουμε το μυαλό μας από εδώ κι από εκεί προσπαθώντας να κατανοήσουμε καταστάσεις. Αψυχολόγητες ενέργειες ανθρώπων που μας άφησαν μια πικρία. Μηνύματα που δεν απαντήθηκαν ποτέ. Κλήσεις που προωθούνται εσαεί κι «ένα θα σε καλέσω αργότερα» που τελικά δεν ήρθε ποτέ. Κι όχι δεν αναφέρομαι σε έρωτες κι αγάπες ανεκπλήρωτες, μιλώ για τους δικούς μας ανθρώπους, για φίλους. Έλα μα το ξέρεις τώρα πια όσο και να προσπαθείς κάποιες συμπεριφορές δε θα καταφέρεις να τις εξηγήσεις ποτέ. Η ψύχρα αισθητή κι οι απορίες μαζεμένες. Και δεν είναι που τα ερωτήματα δεν απαντήθηκαν ποτέ είναι που πίστευες πως εκείνος ο άνθρωπος θα φερόταν όπως εσύ. Η στιγμή που η αποδοχή των γεγονότων μοιάζει μόνη λύση για να προχωρήσεις. Ο προορισμός κοινός, ανεξαρτήτως διαδρομής: αδιέξοδο. Λες και ξαναλές τα ίδια πράγματα στους δικούς σου ανθρώπους προσπαθώντας να λάβεις μια στιγμιαία ανακούφιση πως δεν μπορούσες να κάνεις κάτι γι’ αυτήν την κατάσταση ή ευελπιστώντας ότι θα ανακαλύψεις καινούρια σενάρια και διαφορετικές σκέψεις που ίσως δώσουν ένα διαφορετικό φως στην όλη υπόθεση. Ψάχνεις απεγνωσμένα να γνωρίσεις τις αντιδράσεις των ανθρώπων. Μάθε να σπας την εικόνα και τη σκέψη σου και να μην υπολογίζεις τα πάντα βάσει της δικής σου συμπεριφοράς. Μη σκέφτεσαι γιατί δε σου φέρθηκε κάποιος, όπως θα φερόσουν εσύ στη θέση του. Μη σπαταλάς εκεί την ενέργειά σου. Γιατί κανένας δεν είναι ίδιος με εσένα, γιατί κανείς δε γνωρίζει τις θυσίες που μπορεί να έκανες για εκείνον, γιατί κανένας δε θα αντιδράσει όπως εσύ, γιατί κανένας άλλος δεν είναι εσύ. Το λάθος σου είναι ότι περιμένεις απ’ τους άλλους να σου φερθούν, όπως θα φερόσουν εσύ. Χαζές αλήθειες που κρύφτηκαν πίσω από αδιάφορες τάχα λέξεις κι ένα «γιατί» που δεν ειπώθηκε τελικά ποτέ. Άλλα είπες, άλλα τελικά εννοούσες. Κώδικες επικοινωνίας περίπλοκοι, κρυμμένα σήματα ανάμεσα στις γραμμές, χωμένα μέσα στις προθέσεις. Ποιες προθέσεις; Όταν θέλεις έναν άνθρωπο στη ζωή σου το λες, το δείχνεις. Λέξεις που κρύφτηκαν πίσω από βλέμματα. Βλέμματα που έμειναν ένα δευτερόλεπτο λιγότερο απ’ όσο έπρεπε για να μην προδώσουν τις προθέσεις τους. Μην περιμένεις να αλλάξεις τον κόσμο, μην ασχολείσαι με το γιατί ο καθένας φέρεται έτσι όπως φέρεται, να ανταποδίδεις το καλό σε όσους στο έδωσαν και να φεύγεις μακριά απ’ ό,τι σε πνίγει. Ερχόμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο με σκοπό να ζήσουμε όλοι μαζί αρμονικά, μέσα σε μια κοινωνία που μόνο αρμονία δεν προσφέρει. Είμαστε όλοι άγνωστοι μεταξύ μας, όμως γνωριζόμαστε και βιώνουμε μαζί καταστάσεις και γεγονότα. Από παιδιά μας έμαθαν να μοιραζόμαστε το φαγητό μας, να βοηθάμε εθελοντικά, όπου υπάρχει ανάγκη, να εκφράζουμε την άποψή μας και να αντιδρούμε σε ό,τι είναι άδικο. Μη βιαστείς να σκεφτείς πόσο ιδανικά έβλεπα ή βλέπω ακόμη κάποια πράγματα στον κόσμο, περνάω τη φάση που προσπαθώ να αποδεχτώ πως δεν είναι τόσο ιδανικά. Η ζωή είναι πιο απλή απ’ όσο νομίζουμε, μόνοι μας την κάνουμε περίπλοκη και μπορεί όντως εσύ να αντιδρούσες διαφορετικά. Μπορεί εγώ να είχα ανάγκη μια εξήγηση, που εσύ δεν είχες να μου δώσεις. Είναι που ειπώθηκαν πολλά κι είναι που στα λόγια είμαστε όλοι καλοί, αλλά στην πράξη το χάνουμε κι είναι που σε εμπιστεύτηκα και σου άνοιξα την ψυχή μου και σε προστάτεψα περισσότερο απ’ τον εαυτό μου τελικά. Κι ας με κακολογείς από εδώ κι από εκεί, δεν πειράζει. Είναι που περίμενα να μου φερθείς, όπως θα σου φερόμουν κι εγώ, με αγάπη για όσα μοιραστήκαμε. Δεν πειράζει, όμως, όπως λέει κι αγαπημένος μου συγγραφέας «αγάπη ολούθε». Πηγή: pillowfights.gr


2/12/2018

Μην κρίνεις τους ανθρώπους αν δεν ξέρεις σε τι μάχες πολεμάνε.


Πριν κρίνεις κάποιον άνθρωπέ μου, κάνε μία στάση στα άδυτα της ψυχής του. Πέρασε από τα σοκάκια της καρδιάς του. Βάδισε στο παρελθόν του. Φτάσε μέχρι το παρόν του. Και ακολούθησε βήμα με βήμα την διαδρομή του. Πριν σκορπίσεις το δηλητήριό σου σκέψου με πόσα θεριά παλεύει και πόσες μάχες έχει αντέξει. Πόσους ανήμερους φόβους προσπαθεί να ημερέψει. Πόσες ανασφάλειες  αγωνίζεται να γαληνέψει. Πόσα και ποια άγρια τέρατα του καρατρώνε τα σωθικά. Αναλογίσου πόσα όρνεα απομυζούν τη δική του σάρκα και οστά. Πως καταφέρνει να στέκεται παλικαρίσια μετά από κάθε λάβωμα. Μάθε πως αντιστέκεται στην δειλία και την αχαριστία. Πως αντιμετωπίζει την κακία και τη μικροψυχία. Πόσες φορές έχει γίνει λιώμα μπροστά στο ψέμα και την υποκρισία. Και πως κρέμεται από μία κλωστή μα μένει σταθερός σε κάθε αρχή και αξία. Μην κατακρίνεις κανένα από την εικόνα αν δεν έχεις επίγνωση της δικής του ουσίας. Αν δεν γνωρίζεις ποιες εμπειρίες του έχουν διαμορφώσει τον χαρακτήρα. Ποια βιώματα και ποιες αναμνήσεις έχουν χαράξει τη δική του πορεία. Και ποια δύσκολη καθημερινότητα του στιγματίζει την προσωπικότητα. Πριν κατηγορήσεις κάποιον μπες στην δική του αρένα και διάνυσε την δική του πορεία.Μπες στην ύπαρξή του και άδειασέ την. Βίωσε τις δικές του άσχημες εμπειρίες. Αφέσου στα σκοτεινά μονοπάτια των σκέψεών του. Άσε τα σκοτάδια που παλεύει να σε κυριεύσουν. Τους τρόμους που τον καθηλώνουν να σε αναστατώσουν. Τα βάσανά του να σε σημαδέψουν. Κοίτα πως μαζεύει κάθε φορά τα θρύψαλα της ψυχής του. Πως ενώνει ένα-ένα τα κομμάτια της ύπαρξής του. Πως βρίσκει τη δύναμη να φτάνει στο τέρμα και να ξεκινά από την αφετηρία. Πως κρύβει τη μοναξιά του κάτω από την πολυκοσμία και με ποιο τρόπο αντιμετωπίζει στην εγκατάλειψη και τη προδοσία. Άπλωσε το χέρι σου και ψηλάφισε τις πληγές του. Νιώσε το αίμα τους ζεστό στα δάχτυλά σου. Άφησε τα καυτά του δάκρυα να κυλήσουν στο δικό σου πρόσωπο. Σκούπισέ τα με την συγχώρεσή σου.  Νιώσε τον πόνο του να  ξεσκίζει τα σωθικά σου. Τα συναισθήματά του να σε συνταράσσουν. Τα αισθήματά του να σε συγκλονίζουν. Και μην προτρέχεις σε αβάσιμα συμπεράσματα από το ομοίωμα αν δεν έχεις κοιτάξει κατάματα τη δική του αλήθεια. Γιατί  άνθρωπέ μου μαγκιά δεν είναι να κατηγορείς, να κρίνεις και να κατακρίνεις. Αλλά να έχεις την δύναμη και το θάρρος να να το κάνεις κοιτώντας τον άλλο στα μάτια. Να μη χαμηλώσεις το βλέμμα σε κάθε κατηγορία που θα του καταλογίσεις. Να μην ντραπείς σε κάθε χαρακτηρισμό που θα προφέρεις. Να μην αποστρέφεις την ματιά σου σε κάθε καταλογισμό ευθύνης που θα του αποδώσεις. Και πάνω από όλα να είσαι σίγουρος ότι είσαι πιο άξιος, πιο ικανός και καλύτερος από αυτόν.
Της Λίτσας Φιλίππου