Οι αληθινοί πνευματικοί θεραπευτές δεν επαινούν τον εαυτό τους, δεν καυχιούνται για τα έργα τους, αντίθετα... είναι τρομερά ταπεινοί, συχνά αόρατοι, άλλοτε συνειδητά, άλλοτε ασυνείδητα.
Έτσι είναι όχι επειδή τους ειπώθηκε να είναι έτσι, όχι επειδή ακολουθούν ένα πρωτότυπο μοτίβο, αλλά επειδή έχουν περάσει από πρώτο χέρι προσωπικές κολάσεις, εσωτερικούς δαίμονες και κάθε είδους συναισθηματικές ανισορροπίες, που τους οδήγησαν να αναπτύξουν συμπόνια για όσους υποφέρουν. , που τους οδήγησε να αναπτύξουν το αντίδοτο σε όλα τα υπάρχοντα κακά.
Είναι ενσυναίσθητοι, μερικές φορές μοναχικοί, μερικές φορές άπιαστοι, αλλά όταν σας βοηθούν το κάνουν με όλη τους την παρουσία και τη δύναμή τους.
Η δύναμή τους δεν προέρχεται από το εγώ, ούτε από τα θέματα που μελετώνται, αλλά προέρχεται από το Πνεύμα, από βιωμένες εμπειρίες, από πόνους που υπέστη, από πληγές που επουλώθηκαν, από την ακεραιότητα της ψυχής κάποιου.
Οι πνευματικοί θεραπευτές δεν χρειάζονται χειροκρότημα και αναγνώριση, γιατί η μόνη τους ικανοποίηση είναι να βλέπουν τις πληγές να επουλώνονται, τους πόνους να μετατρέπονται σε επίγνωση, τους δαίμονες σε συμμάχους και το φως να σαρώνει όλες τις σκιές.
Είναι καρδιές που χτυπούν και όπου περνούν κάθε δηλητήριο μεταμορφώνεται σε ίαμα.
Giorgio Freeflight
